پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

علامه از جله عالماني است كه داراي تاليفات زيادي در علوم و فنون مختلف بوده است. تاليفات كلامي ايشان به دو قسم آثار شرحي و تاليفي تقسيم مي شود و در مكتوبات كلامي خويش به صورت كاربردي از مباحث علوم عقلي و نقلي مانند فلسفه، منطق، تاريخ، ادبيات و ... استفاده نموده است. علامه به جايگاه عقل و نقل و روش آن ها در مباحث امامت توجه داشته است و با تقسيم عقل به عقل نظري و عقل عملي ضرورت امامت، لزوم وجود امام، عصمت ائمه و حسن و قبح عقلي را بيان كرده است. و در روش هاي علوم عقلي و نقلي از برهان لطف، حفظ شريعت، خبرمتواتر و اجماع و... استفاده كرده است. و با بيان ديدگاه ها و نظرات فرقه ها و مذاهب مختلف مانند اشاعره، خوارج، و مذاهب شيعه غيراثني عشري مانند زيديه، اسماعيليه، واقفيه و... به دفاع از انديشه تشيع در بحث امامت پرداخته است. هدف از اين تحقق مدون ساختن مباحث عقلي نقلي در بحث امامت و استحكام بخشيدن به اعتقادات بر اساس روش‌هاي فلسفي، منطقي، اصولي... است. علّامه امامت را عهد الهي مي‌داند و معتقد است تنها خداست كه مي‌داند چه كسي بايد امام باشد لذا عصمت، افضليت و منصوص بودن امام را با ادله عقلي نقلي بيان مي‌كند. در اين رساله به جايگاه عقل و نقل و روش هاي عقلي و نقلي و كاركردهاي آن در روش‌شناسي علامه، همچنين شيوه علّامه در مواجهه با آراء و فرق ديگر پرداخته شده است و سعي بر اين است با توجه جدي و علمي و در نهايت دقت در متن گزاره‌هاي عقلي نقلي از خلال منابع مستند دست اول و قابل اعتماد روش‌شناسي علّامه حلّي استخراج شده است چنانچه اين تحقيق از حيث پردازش اطلاعات توصيفي تحليلي است و به لحاظ گردآوري كتابخانه‌اي و اسنادي است.