پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان به واسطه‌ي فطرت خود، همواره در جستجوي كمال مطلق و در پي سعادت حقيقي خويش است. و از سوي ديگر هميشه مي‌كوشد تا از شقاوت بگريزد. در اين رساله تلاش شده تا سعادت و شقاوت را از منظر امام علي  بررسي شود. نهج‌البلاغه بر سعادت پاي فشرده و ملاك سعادت انسان رسيدن به مقام عبوديت و قرب الهي و متنعم شدن در جوار ذات اقدس الهي دانسته و اين كتاب شريف براي رسيدن به اين مقام عظيم و فوز بزرگ زمينه‌ها و عواملي را بيان كرده است كه در اين نوشتار در زمينه‌هاي سعادت و شقاوت به مباحث وراثت، محيط، تربيت و نقش آنها در سعادت و شقاوت شخص پرداخته شده است. عوامل سعادت در قالب 6 مؤلفه عمده اعتقادي، اخلاقي ، عبادي، سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي مطرح شده است. عوامل اعتقادي مباحثي چون خدا باوري، نبوت باوري و معاد باوري دسته‌بندي شده و در عوامل اخلاقي، بعد از ذكر آثار، فضايل اخلاقي كه در نهج‌البلاغه اميرالمؤمنين به آنها تأكيد كرده از قبيل تقوي، ساده زيستي، صبر، تواضع، صله رحم، توكل، تفكّر، اشاره شده است. در عوامل عبادي به آثار عبادت و نمونه‌هايي از مناسك ديني مورد بحث در نهج‌البلاغه پرداخته شده است و در عوامل سياسي و اجتماعي مباحثي مثل عدالت، نظم و انضباط برقراري امنيت، امر به معروف و نهي از منكر و اطاعت از رهبر حق كه در سعادت فرد و جامعه تأثير زيادي دارد. عنوان شده است در عوامل اقتصادي به وظايف مهم حكومت و سياستهاي علوي تأكيد شده و در عوامل فرهنگي سياست فرهنگي امام علي در سعادت جامعه تحت عناوين خاص آمده است و در فصل آخر عوامل شقاوت از منظر نهج‌البلاغه بيان گرديده است.