پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در این نشست پژوهشی سرکار خانم مینا نظری پژوهشگر و استاد حوزه و دانشگاه آسیب های پژوهشی در تحقیقات را دو دسته در حیطه تدوین و عوامل اجرایی دانستند.

ایشان بیان داشتند آسیب ها در حوزه تدوین و نگارش پژوهش های دینی به دو دسته : 1. آسیب های مرتبط با خود  پژوهشگر و2.آسیب های مرتبط با  متن پژوهش تقسیم می شوند. هر پژوهشگری باید ابزارها و مسائل را قبل از پژوهش بشناسد و بایسته ها پژوهشگری را رعایت کند. بایسته های پژوهشگری در دو حیطه اخلاقی و علمی هستند.

در حوزه علمی پژوهشگر باید  موارد زیر را رعایت کند:

1.داشتن حداقل اطلاعات متناسب با موضوع تحقیق

2.تفاوت گذاشتن بین گردآوری دادها و تحلیل و تبدیل به یافته

3.آزاد اندیشی و دوری از تعصب.

در کنار این مسائل از لحاظ اخلاقی پژوهشگر لازم است.:

الف)تقوای پژوهشی داشته باشد. ب)در صورت نقد عادلانه نقد کند ج)رونویسی نباشد.د)اعتدلال فکری  داشته باشد و تندرو نباشد.

در حوزه متن پژوهش نیز باید با خواندن ارتباط متقابل داشت. و درگیر کتب و مقالات متعدد شد.

از جمله آسیب های مهم در این زمینه : افراط در خواندن و در نوشتن و کلی گویی را می توان نام برد. همچنین مشخص نبودن مسیر حرکت مهمترین عامل شکل گیری این آسیب ها است.

ایشان موانع موجود در کار پژوهشی را:

1 . عدم پیوند بین پژوهشگران و تیم گیرندگان

2.عدم توجه به نیازهای کشوری و طرح مباحث تکراری

3.حمایت نکردن از پژوهش و پژوهشگر

4.ضعف در اجرای بسیاری از پژوهشها دانستند.