نشست پژوهشی با عنوان «آسیب شناسی تک فرزندی » با حضور دکتر سوندرومی توسط مدرسه نرجسیه سیرجان به صورت حضوری برگزار شد.
آقای دکتر سوندرومی در ابتدا انواع فرزندپروری را بیان کرد و تک فرزندی را یکی از این انواع برشمرد.
کارشناس این‌گونه بیان داشت : که تک فرزندی آسیب های بسیاری را به دنبال داردکه یکی از آن، تمرکز می باشد. تمرکز به معنای اینکه والدین به جای تسهیل شرایط ،بر روی جزءجزء رفتار فرزند متمرکز شوند که در این صورت اعمال حیاتی و رفتارهای طبیعی و خود انگیختگی از فرزندان گرفته می شود و بیش آگاهی برخی از والدین از خطر آنقدر زیاد است که اجازه رشد را به بچه نمی دهد. اولین قدم در متمرکز شدن والدین روی بچه ،با کنترل صورت می گیرد. دومین قدم این است که والدین می‌خواهند فرزندشان را به بهترین انسان تبدیل کند .والدین در این صورت خود را به جای خدا می دانند زیرا او نسبت به فرزندش احساس مالکیت می کند در حالی که فرزندان نزد ما امانتند. مسئولیت با امانت همراه است .وقتی احساس مالکیت بیاید مسئولیت زایل می‌شود. والدین می خواهند به جای آن که بنده خدا تربیت کنند، بنده برای خودشان تربیت می کنند .تمرکز بیش از اندازه بر روی فرزند به جای تسهیل شرایط باعث ایجاد شرم در کودک می‌شود ،به گونه‌ای که به راحتی مورد سوءاستفاده قرار می گیرد و دیگران حقوقش را ضایع می سازند .والدین باید مراقب فرزندان باشند نه متمرکز بر او.
استاد از شرایط بلوغ فرزندان و نحوه برخورد والدین با این شرایط سخن گفت و ابراز داشت که جایگاه والدین، جایگاه افاضه است. والدین منشا شوق هستند و فرزندان منشا محبت که از سر نیاز ایجاد می‌شود. آقای دکتر سوند رومی عاقبت تک فرزندان را به دو گروه تقسیم کردند: تک فرزندانی که در بزرگسالی به شدت خوب می شوند، زیرا می‌خواهند خودشان را با خواسته‌های والدین تنظیم کنند اگر چه در باطن امر از ایشان تنفر داشته و آرزوی مرگ والدین را دارند. ۲_ تک فرزندانی که در اوج خشم قرار می گیرند و اگر هم به کسی محبت کنند در فکر آسیب زدن به او و دیگران هستند.
آقای دکتر سوند رومی راه درمان آسیب های تک فرزندی را در فراهم سازی شرایط برای رشد فرزندان به جای تمرکز بر روی ایشان دانست و بیان داشت که با بهینه سازی شرایط، خطر تمرکز والدین بر روی فرزند کمتر شده و منجر به شناخت خود می گردد .در این صورت والدین پایه حیات طیبه فرزند را پی ریزی کرده است. ایشان همچنین پذیرش هیجانات ترس و خشم و انزجار از سوی والدین و انجام عکس العمل صحیح در مقابل این هیجانات را راه حل مشکلات فرزندان دانست و چنین ابراز داشت که در برابر مشکلات دو راه حل وجود دارد: ۱- فرازمانی و مکانی که همان سپردن به خداست. ۲ -در حوزه زمان و مکان که همان تصمیم گیری و رفتار صحیح والدین می باشد.
