پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان تنها موجودي است كه در دنيا طالب سعادت است و اخلاق از ضروري‌ترين نيازهاي او براي رسيدن به اين هدف به شمار مي‌رود. حسّ اخلاقي، كه از ابتدا در وجود انسان شكوفا مي‌شود، ابتدا در خانواده شكل مي‌گيرد، از معلمان الگو مي‌گيرد و توسط جامعه تقويت مي‌شود. بر اين اساس، توجه به آموزش اصول اخلاقي به كودكان و تلاش مربيان و والدين، با اتكا بر آموزه‌هاي دين مبين اسلام و در رأس آن كتاب هدايت‌بخش قرآن كريم، امري ضروري است تا نسل آينده با معيارهاي اخلاقي نيك آشنا شود. يكي از تأثيرات مهم قصه‌گويي، به‌ويژه قصه‌گويي قرآني، ترغيب دانش‌آموزان به تفكر و تأمل است كه اين امر حلقه مفقوده آموزش اخلاق قلمداد مي‌شود. روش پژوهش تحليلي و توصيفي است. هدف ازانجام اين پژوهش- بررسي تأثير قصههاي قرآني بر افزايش احساس مسئوليتپذيري ، تقويت مهارت تعامل مثبت با جامعه ، توانايي همكاري و كار گروهي در كودكان، احترام كودكان به حقوق و نيازهاي ديگران در كودكان ، پرورش صفت بخشندگي ، تقويت صبر و شكيبايي ، رشد عدالتخواهي در رفتار كودكان، صداقت و راستگويي، تقويت خودكنترلي و مهار رفتارهاي ناپسند در كودكان مي باشد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه قصه‌هاي قرآني مي‌توانند بستري ارزشمند براي آموزش و نهادينه‌سازي اصول اخلاقي در كودكان فراهم كنند. از رهگذر قصه‌گويي، مفاهيمي همچون مسئوليت‌پذيري، تعاون، احترام به ديگران، صبر، عدالت‌خواهي، صداقت و خودكنترلي به شيوه‌اي جذاب و اثرگذار منتقل مي‌شوند. بنابراين، بهره‌گيري هدفمند از قصه‌هاي قرآني در خانواده و مدرسه مي‌تواند در تربيت نسلي متعهد، اخلاق‌مدار و اجتماعي نقش بنيادين ايفا كند.