پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

همباشي به عنوان نوعي زندگي زناشويي بدون ثبت رسمي ازدواج، در فقه اماميه مردود و باطل است و هيچ پشتوانه حقوقي در جمهوري اسلامي ايران ندارد. اين تحقيق با استفاده از روش تحليلي ـ توصيفي و استناد به منابع فقهي و حقوقي، به بررسي راهكارهايي براي پيشگيري از گسترش «رابطه همباشي» يا «ازدواج سفيد» در بين جوانان ايراني مي‌پردازد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه سياست‌هاي اخلاقي و ديني، مباحث اقتصادي، حمايت اجتماعي، و ترويج فرهنگ عفت و حيا از جمله مهم‌ترين سازوكارهاي فقه اماميه در جلوگيري از تمايل جوانان به اين نوع روابط هستند. رابطه همباشي در سال‌هاي اخير به عنوان يك پديده اجتماعي و فرهنگي توجه زيادي را جلب كرده است. اين تحقيق به تحليل مباني فقهي و حقوقي و بررسي آيات و روايات مرتبط با روابط جوانان، به ويژه در زمينه همباشي، مي‌پردازد. فقه اماميه به عنوان منبع اصلي حقوقي و اخلاقي در جامعه ايراني، اصول و قواعدي دارد كه مي‌تواند در مديريت روابط اجتماعي و خانوادگي جوانان مؤثر باشد. تأكيد بر ازدواج به عنوان تنها راه مشروع براي برقراري رابطه بين زن و مرد و ترويج فرهنگ حجاب و عفاف از جمله اين اصول است. تحقيق همچنين به بررسي تأثيرات اجتماعي و فرهنگي روابط همباشي بر جوانان و خانواده‌ها مي‌پردازد و پيامدهاي منفي اين روابط بر ساختار خانواده و جامعه را تحليل مي‌كند. با توجه به نقش جوانان به عنوان آينده‌سازان جامعه، توجه به اين موضوع از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در نهايت، اين تحقيق پيشنهاداتي براي نهادهاي اجتماعي و فرهنگي ارائه مي‌دهد، از جمله برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي، ترويج برنامه‌هاي فرهنگي و اجتماعي، و ايجاد بسترهاي مناسب براي ازدواج جوانان. هدف اين تحقيق ارتقاء آگاهي‌هاي فقهي و اجتماعي جوانان و خانواده‌ها و تقويت بنيان‌هاي خانواده در جامعه ايراني است.