پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده با آنكه جرم محاربه در قرآن به‌صراحت بيان شده و مجازات آن اعلام شده است ولي در اينكه آيا مجازات‌هاي تعيين شده در آيه ياد شده از باب تخيير هستند يا ترتيب، ميان فقها و مفسران اختلاف‌نظر وجود دارد.همچنين از حيث مشخص نمودن مصاديق آن با توجه به اعمال جنايت‌آميزي كه امروزه وجود دارد ممكن است ميان فقها اختلاف‌نظر وجود داشته باشد. بر اين اساس هر گاه اقدام كسي به محاربه و اعمال زور، سبب ارعاب مردم و سلب امنيت از زندگي و مال و ناموسشان گردد، چنين عملي محاربه و افساد در زمين است و مشمول اطلاق آيه و روايات خواهد بود، چه اينكه غرض اصلي او ارعاب و سلب امنيت مردم باشد و چه اينكه غرض اصلي او مورد ديگري باشد. به طور كلي هر عملي كه موجب ارعاب اهالي يك منطقه شود يا به عبارت ديگر هر عملي كه بالقوه موجب ارعاب باشد اگر چه كه ارعاب به عللي فعليت نيابد؛ از مصاديق محاربه با خدا و پيامبر و سعي در افساد در زمين است . از‌اين‌رو در اين تحقيق ضمن بررسي مصاديق محاربه ، بعد از بررسي لغوي و ادبي محاربه و ذكر اجمالي ديدگاه فقها شيعه و سني به ماهيت محاربه از جنبه هاي مختلف ، راهكارهاي مقابله با آن از ديدگاه آيات و روايات و نظرات فقها و مسائل حقوقي مورد بررسي قرار گرفته است.