پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اكنون كه قرنها از نزول قرآن مي گذرد، ضرورت بازشناسي معاني واژگان قرآن در عصر ما به دليل فاصله زماني با عصر نزول بسي بيشتر و دشوارتر است؛ زيرا برخي از واژگاني كه در زمان نزول در معاني خاصّي به كار مي رفته، تحول معنايي يافته و معناي رايج آن با معنا يا معاني عصر نزول، متفاوت شده است . افزون بر اينكه در هر زباني واژگاني نه چندان رايج وجود دارد كه به دليل رساتر و مناسب تر بودن آنها از ديگر واژگان رايج، گاه مورد استفاده متون دقيق قرار مي گيرد و در قرآن كريم نيز در مواردي از اين گروه واژگان استفاده شده است . از سويي ديگر در قرآن كريم، ميان ساختار و محتواي آيات، پيوند مستحكمي با رويكردهاي معناشناسي برقرار است، به طوري كه در مادّه لبث نيز بنا به سياق عبارت و اراده معناييِ خداوند، برداشت ها و تعبيراتِ گوناگوني اراده شده است كه كمتر در اين باره تحقيقات انجام شده و اين ضرورت مسأله را دو چندان مي كند. ضرورت شناخت و معرفي اراده هاي مختلف و متفاوت خداون از ولژه مذكور و واژه هاي مشابه،اقتضاء نمود تا نگارنده در اين اثر با روشي توصيفي ـ تحليلي به بررسي حوزه معنايي واژه «لبث» و واژگان همگون و متضاد آن در قرآن كريم بپردازد و در نهايت در اين اثر نگارنده بدين نتيجه رسيده است كه الفاظ به كاررفته در آيات شريفه در هر موضع، بر اساس حكمت متكلم(خداوند متعال) در جايگاه حقيقي خود استفاده شده اند كه بررسي واژگان همسو و متضاد با آن، بر اين حقيقت دلالت دارد كه مراد خداوند در موارد استعمالي لبث تنها با اتيان اين لفظ ميسر بوده است كه اين رويكرد را مي توان با مراجعه به كتب لغوي اصيل و تشريح هاي مفسرين به نحوي جامعي استخراج نمود.