پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

«سبك زندگي» به مجموعه‌اي از بينش‌ها، گرايش‌ها، و رفتارهاي آدمي گفته مي‌شود كه داراي اصول و قواعد ويژه اي بوده، هدف خاصي را دنبال كرده، و از منابع مورد نيازش تامين مي‌گردد. «سبك زندگي قرآني» نيز از چنين اوصافي برخوردار است. در اين نوع سبك زندگي، قرآن كريم اولين و مهم‌ترين منبع آموزه‌هاي سبك زندگي مسلمانان را تشكيل مي‌دهد. البته در كنار اين منبع مقدس و آسماني، منابع ديگري نيز منشا الهام گرفتن تعاليم مورد نياز سبك زندگي قرآني به شمار مي‌روند كه «عقل» يكي از آنهاست. در آموزه‌هاي قرآني و روايي، عقل داراي تقسيمات مختلفي بوده و بسيار مورد اهتمام و تاكيد خداوند متعال و حضرات معصومين در تمام عرصه‌هاي حيات قرار گرفته است. اين مساله در ادبيات و فرهنگ ديني، «عقل گرايي» ناميده شده است. مطالعه و تحقيق در قرآن و روايات، با بهره گيري از روش كتابخانه‌اي، و توصيف و تحليل كيفي محتوا، نشان داد كه «عقل گرايي» در آموزه‌هاي ديني، در سه محور «ارتباط با خدا، ارتباط با خود انسان، و ارتباط با ديگران»، مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترين شاخصه‌هاي عقل گرايي در ارتباط با خدا، خداشناسي، دين شناسي و معرفت ديني، و هستي شناسي، و در ارتباط با خودِ انسان در ساحت دروني، خود شناسي، غايت شناسي، جهت گيري صحيح نسبت به دنيا، و تدبير در امور، و در ساحت بيروني، عبادت پروردگار، پرسش گري، تجربه اندوزي، و مديريت معاش، و در ارتباط با ديگران، در بُعد گرايشي، حق گرايي و باطل گريزي، و اعتدال گرايي، و در بُعد رفتاري، مديريت زبان، رفق و مدارا با مردم، مشورت خواهي، رازداري، و امر به معروف و نهي از منكر است.