پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پرسش از معناي زندگي، پرسش مهم و بنيادي انسان در دوران جديد است. بسياري از متفكران سعي كرده اند تا پاسخي براي سؤال از معناداري زندگي بيابند. علامه و كانت از فيلسوفان بزرگ عصر خود مي‌باشند كه به اين پرسش مهم و يافتن پاسخ براي آن پرداخته و به نحوي در آثار خود اين موضوع را بيان كرده اند. علامه، به معناي زندگي در قالب ارتباط با خالق و هدف نهايي جهان مي‌پردازد و قائل به كشف معناي زندگي است. از نظر او معناي زندگي بر پايه‌ي ايمان، عمل صالح و عبادت قرار دارد و هدف نهايي آن بندگي خدا و تقرب الهي است. به اعتقاد او مؤلفه‌هايي مانند علم وآگاهي، پايبندي به اخلاق، بندگي در پرتو تعاليم ديني، خداباوري، نترسيدن از مرگ و.. زندگي را معنادار مي‌كند. اما كانت با بيان نظريه‌ي اخلاقي خود با اتكا بر انساني كه اساس و غايت اخلاق است معناي جديدي براي زندگي انسان جعل مي‌كند كه انسان براي رسيدن به آن بايد از دو مبناي اخلاق و عقل استفاده كند. از نظر او، معناي زندگي بر پايه تحقق خودباوري و استقلال فردي بنا مي‌شود. پس علامه و كانت در موضوع معناي زندگي دو رويكرد مختلف دارند اما از نظر هر دو اخلاق و ارزش‌هاي اخلاقي و بهره بردن از عقل براي تحقق معناي زندگي مهم هستند، اما در نگاه كانت، معناي زندگي بر پايه تحقق خودباوري و استقلال فردي انسان ساخته شده است، در حالي كه براي علامه، معناي زندگي بر پايه پيروي از دين و ارزش‌هاي اخلاقي و تلاش براي رسيدن به خداوند ساخته شده است. در اين تحقيق ديدگاه‌هاي اين دو متفكر بررسي مي‌شود و در نهايت برخي از وجوه اشتراك و افتراق اين دو ديدگاه بيان مي‌گردد.