پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

لجاجت كه ريشه آن لج مي‌باشد، به معناي پافشاري و سرسختي و اصرار بر امري و يا كاري و يا خواسته‌اي بدون در نظر گرفتن خوب يا بد آن يا سود يا زيان آن است. چنين شخصي به سخن و يا نصيحت و يا راهنمايي هيچ كس توجه نمي‌كند و اگر با او بحث هم بشود و با ادله تلاش شود تا بر عقل و منطق باشد، بر لجاجتش مي‌افزايد و بدتر مي‌شود. از اين رو شخص لجوج در اين حالت، حتي استوارترين و بهترين دليل و استدلال در او هيچ تأثيري ندارد.از آنجايي كه اكثرمشكلات رفتاري وگفتاري در لجاجت خلاصه مي شود، لذا بايد ريشه ها،عوامل،اثرات ودرمان آن را بررسي نمود.پژوهش حاضر به منظور بررسي پيامدهاي لجبازي ازمنظرآيات وروايات انجام گرفته است.روش پژوهش توصيفي تحليلي و با استناد به آيات و متون روايي معتبر و جمع آوري اطلاعات به شيوه ي كتابخانه اي مي باشد. پيامدهاي لجبازي به دو دسته ي كلي فردي و اجتماعي تقسيم مي شوند.نتايج اين پژوهش نشان داد: پرخاشگري، اعراض كردن، اصرار و پافشاري بر گناه، مبارزه با حق، بي حجابي، بي غيرتي، الگوگرفتن از فضاي مجازي از پيامدهاي فردي لجبازي و نيز فحاشي، غيبت، تهمت، دروغ، كينه، حسد، مسخره كردن و برهنگي در اجتماع از پيامدهاي اجتماعي لجبازي مي باشد.با بررسي هاي انجام گرفته مشخص گرديد لجبازي با بسياري از آسيب هاي اخلاقي رابطه ي مستقيم دارد.