پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اخلاق سكولار اخلاقي است كه براي مقابله با اخلاق ديني قد علم كرد تا عرصه را بدست گيرد و مباني ارزش هاي اخلاقي را بدور از دين معنا كند و جهت دهد. و رابطه بين دين و اخلاق را نمي پذيرد و سعي دارد بدون در نظر گرفتن دين با عقل خود بنياد بشري سعادت انسان را در دنيا معين نمايد و در مقابل اخلاق ديني قرار دارد. اخلاق ديني برخلاف رويكرد سكولار، آموزه هاي ديني را در تعالي آموزه هاي اخلاقي موثر مي داند. در اخلاق ديني ارزش حقيقي و كمال نهائي انسان قرب الهي به خداوند است. اين دو رويكرد اخلاقي با مباني خاص خود در سه بعد هستي شناسي، انسان شناسي و معرفت شناسي گاه در تضاد با يكديگر قرار مي گيرند. از طرف ديگر اين مباني سه گانه، در نگرش به ساحت هاي مختلف يك فعل اخلاقي(معرفتي، انگيزشي، رفتاري) نيز تاثيرگذار است. پس تفاوت در مباني، تفاوت در ساحت هاي اخلاقي را در بردارد و اين تفاوت در بعد انگيزشي نمود بيشتري دارد. انگيزش محرك انجام فعل اخلاقي است كه متاثر از ساحت معرفتي و تاثير گذار در بروز رفتار خواهد بود. بنابراين با وجود تفاوت انگيزشي بين اخلاق سكولار و اخلاق ديني؛ حضور اخلاق سكولار در جوامع اسلامي آثاري خواهد گذاشت كه عبارتست از: كم رنگ شدن و يا از دست دادن برخي از آموزه هاي ديني، تغيير معيار رفع تزاحم هاي مادي، نيازمندي بيشتر به ناظران اخلاقي، علم زدگي و دور شدن از منبع غني اخلاق. كليد واژه ها: اخلاق، اخلاق سكولار، اخلاق ديني، انگيزش اخلاقي.