پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مباحث فقهي كه ارتباط مستقيم با تمامي مكلفين دارد بحث از تنجيس متنجس است .متنجس يعني ؛چيزي در اثر ارتباط مرطوب با شيء نجس العين، منتسب به نجاست شود حال آنكه در واقع نجس نباشد. مساله بررسي شده در اين رساله اين است ارتباط اول، دوم و سوم و .... شيء متنجس بازهم منتسب به نجاست ميشود؟ نظر فريقين در اين باره چيست؟ و بين علماي اماميه و عامه چه اختلافاتي در مساله وجود دارد؟ بررسي دقيق مطلب علاوه بر روشن شدن حكم فقهي براي مكلفين شيعه و سني مجهولات در تعامل مستقيم ساير مسلمانان از بين مي رود و مي تواند مورد استفاده پژوهشگران در اين باب قرار گيرد. در اين پايان نامه كه اطلاعات آن به روش كتابخانه اي گردآوري شده، و به بررسي اقوال فريقين پرداخته شده است بين اماميه براي اولين بار توسط سيد مرتضي و مرحوم ابن ادريس حلي به اين مسئله پرداخته شده است در مجموع در بين اماميه در خصوص اين مسئله اقوال چهارگانه اي مطرح است: 1- قول مشهور كه قايل به تنجيس متنجس هستند مطلقا 2- عدم تنجيس متنجس مطلقا كه طرفدار اين قول مرحوم ملا محسن فيض كاشاني است 3- قائلين به تفصيل كه فقط متنجس مايع را منجس مي دانند مانند محقق همداني و فيض قمي و... 4- گروهي از فقها بحث از واسطه ها را به ميان آورده اند و قائلند كه متنجس تا واسطه ي دوم و يا سوم نجس كننده مي باشد. در بين منابع اصيل اهل سنت با اين عنوان خاص مطلبي يافت نشد و لكن با تتبع در اخبار منقول از اهل سنت مي توان تنجيس متنجس را در حد واسطه ي اول ثابت كرد گرچه نقطه ي مقابل آن يعني عدم تنجيس متنجس هم از طريق بعض اخبار عامه قابل اثبات است. كليد واژه‌ها: نجس تنجيس متنجس امامبه اهل سنت.