پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

پايان‌نامه‌ي حاضر با عنوان (حدود روابط دختر و پسر در آينه‌ي آيات و روايات) موردتحقيق، بررسي و تدوين قرارگرفته است. زندگي در جوامع اجتماعي مي‌طلبد كه افراد در ارتباط با همديگر زندگي مسالمت آميزي را داشته باشند. اديان الهي بر اساس آموزه‌هاي دين، حدود و مؤلفه‌هايي را در ميان افراد بشر قرار داده است تا افراد جامعه با رعايت آن‌ها به انحطاط و فروپاشي كشيده نشوند. در اين ميان روابط اجتماعي بين دختر و پسر حائز اهميت بوده و طيف وسيعي از روابط را شامل مي‌شود كه ديدگاه‌هاي مختلفي درباره حدود و مؤلفه‌ها اين روابط مطرح مي‌گردد. آنچه از اهميت بسزايي برخوردار است اين است كه اين روابط اگر از چهارچوب خود خارج شود آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري در پي خواهد داشت. بررسي اين روابط در سبك زندگي اسلامي نشان مي‌دهد كه اسلام علاوه بر تعيين حدود و مؤلفه‌هايي مانند پيروي از عقل و شرع، رعايت حجاب اسلامي، عفت و حيا، نوع رفتار و گفتار در جامعه و حفظ نگاه، متذكر مي‌شود زنان و مردان جامعه بايد روابط خود را در چهارچوب دستورات دين رعايت كنند تا از آسيب‌هاي فردي و اجتماعي در اين رابطه مانند اضطراب احساس نگراني، افزايش طلاق، ايجاد روحيه بي‌اعتمادي در جامعه، افسردگي و احساس گناه و در مواردي قتل به دور باشند. براي جلوگيري از آسيب‌هاي مخرب روابط نامتعارف دختران و پسران، بايد جوانان ازلحاظ ديني تقويت شوند و خانواده‌ها در جريان اين روابط قرار گيرند و مراقب جوان خود باشند. در اين رابطه نبايد به هنجارشكني و روابط پنهاني روي آورد. اعتماد بر روابط بي‌پايه و اساسي چون روابط خياباني، اينترنتي و دوستي‌هاي حاصل از پارتي‌هاي شبانه، آينده و سرنوشت دختران و پسران جامعه را به مخاطره انداخته و موجب آسيب‌هاي جبران‌ناپذير جامعه اسلامي مي‌گردد. كليدواژه‌ها: آزادي، آزادي اجتماعي، روابط دختر و پسر، سبك زندگي اسلامي.