پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هر انساني در درون خود نوعي از محبت و علاقه را نسبت به ديگران احساس مي‌كند. اين مسئله از اهميت خاصي برخوردار است؛ چنان‌كه باعث مي‌شود انسان بركات فراواني را به لحاظ معرفتي، انگيزشي و رفتاري و... از عشق به محبوب خويش كسب نمايد. ازاين‌رو، در دين مقدس اسلام، محبت نسبت به اهل‌بيت ( اهميت زيادي دارد و در سايه اين محبت انسان مي‌تواند به خداوند نزديك‌تر گردد. چراكه اين محبت، مهم‌ترين مسير براي رسيدن به خداوند است و كساني در اين مسير قرار مي‌گيرند، كه محب و مطيع واقعي دستورات اهل‌بيت ( باشند و وظايف خود را نسبت به ايشان بشناسند. ازاين‌رو، محبت، اطاعت و معرفت رابطه ناگسستني با هم دارند. بنابراين اگر در اين پژوهش از معرفت هم سخن به ميان آمده؛ اما با اين حال، محبت محور اصلي و اكسير اعظم اين پژوهش را تشكيل مي‌دهد. بدين‌سان، والاترين كساني كه مي‌توان محبت آن‌ها را در دل پروراند اهل‌بيت ( هستند كه محبت و پيروي از ايشان، موجبات تقرب انسان به خداوند را فراهم مي‌گرداند. بر اين اساس پژوهش حاضر، با هدف بررسي نقش محبت اهل‌بيت ( در تقرب به خداوند در حيطه‌هاي شناختي، انگيزشي و رفتاري به روش نقلي-وحياني و با پردازش توصيفي-تحليلي گردآوري شده است. از مهم‌ترين نقش‌هاي شناختي محبت اهل‌بيت ( در تقرب به خداوند مي‌توان نقش آن در خداشناسي، معادشناسي و... را نام برد. تكامل شخصيت و ديانت انسان از جمله نقش‌هاي انگيزشي اين محبت به لحاظ تشويقي و اجتنابي است. از برجسته‌ترين نقش‌هاي رفتاري اين محبت در مسير تقرب الهي، در ارتباط با خود و ديگران، مي‌توان به تقويت رفتارهاي عاطفي و آرماني، احترام به سادات و علماء و... اشاره كرد.