پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خودكارآمدي رويكرد مهم شناختي و اجتماعي است و به معني اطمينان و باور و اعتماد به نفس وافعي فرد نسبت به توانايي‌هاي خود در كنترل افكار، احساسات و عملكرد مؤثر او در موقعيت‌هاي مهم زندگي است. تربيت خودكارآمد مبتني بر شريعت اسلام بر استقامت در انجام تكاليف، سطح عملكرد بالا و متناسب با توانايي‌ها، جستجوي فعالانۀ موفقيت‌هاي جديد، برخورد مؤثر با رويدادها و شرايط‌هاي اجتماعي، توانايي مسأله گشايي و استفادۀ مناسب از تفكر تحليلي، نترسيدن از شكست، انتخاب وظايف چالش برانگيزتر، انتخاب اهداف بالاتر، تعهد و پايداري در رسيدن به آن‌ها و تسلط بر خود در هنگام خطر با توجه به اعتقاد و يقين به معارف الهي از ويژگي‌هاي افراد خودكارآمد است. كاركردهاي تربيتي خودكارآمد از منظر قرآن و حديث مورد پژوهش است، عبارتند از: گفتار اول: كاركردهاي بينشي: الف. كاركردهاي بينشي فردي عبارتند از: تقويت اراده، ايجاد انگيزه، عزت مندي، و غيره است؛ ب. كاركردهاي بينشي اجتماعي عبارتند از: استكبار ستيزي، ظلم ستيزي(تلاش براي برقراري عدالت اجتماعي)، دشمن شناسي(تولي و تبري) است. گفتار دوم: كاركردهاي كنشي: الف. كنش‌هاي فردي عبارتند از: بهره مندي از امنيت، احساس اميد، و غيره است؛ ب. كنش‌هاي اجتماعي عبارتند از: ايجاد ايثار، اهتمام به مجاهدت (جهاد اقتصادي-جهاد تبيين و...)، ايجاد حس تعاون و غيره، مورد پژوهش و بررسي قرار مي‌گيرد. آسيب‌هاي تربيتي خودكارآمد از نگاه قرآن و حديث كه عبارتند از: الف) آسيب‌هاي فردي شامل: عدم درك صحيح از خود، مخدوش شدن نيازهاي فطري، اهميت ندادن به نقش تربيتي توحيد، كاهش تعقل و تفكر است؛ ب) آسيب‌هاي اجتماعي شامل: فراهم شدن زمينه نفوذ (فرهنگي - سياسي) و از بين رفتن سرمايه‌هاي اجتماعي است.