پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بدون ترديد اجتهاد و تقليد در عصر معصومين عليهم السلام مطرح بوده است. در عصر غيبت ضمن پذيرش اين امر، در ميان فقهاء درباره چگونگي و شرايط اجتهاد و تقليد ميان اصوليون و اخباريون اختلافاتي شكل گرفت. اما اختلاف عمده ميان آنان، اين است كه اخباريون اجتهاد را حرام و بدعت در شرع مي دانند. آنان معتقدند كه مردم مقلدين معصومين عليهم السلام هستند و اجتهاد از اختراعات عامه است، لذا طبق نظر آنان، مردم مستقيماً بدون رجوع به مجتهدين بايد به اخبار و احاديث مراجعه كنند و وظيفه خود را دريابند. اما اصوليون اجتهاد و تقليد را با توجه ادله مختلف جايز دانسته و آن دو را امري مورد تاكيد اهل بيت عليهم السلام مطرح كرده اند. از اين رو، بررسي ديدگاه اصوليون و مباني آن و ديدگاه اخباريون براي كشف حقيقت مسأله ضرورت مي يابد. از اين تحقيق پيش رو، با روش توصيفي تحليلي، با بررسي منابع فقهي معتبر در بررسي تطبيقي موضوع تقليد از نگاه اخباريون و اصوليون مي توان به اين نتيجه دست يافت كه قرآن و روايات، اجتهاد عده اي از افراد را جايز و در اين زمينه، صرف نقل روايت را نخواسته است و از طرفي ديگر ما را دعوت به رجوع به عالم و فقيه مي كند.