پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شكيبايي و صبر در آنچه كه قرآن و روايات نسبت به آن دستور صبر داده اند ، مسأله اي الهي و اخلاقي و انساني و سزاوار اجر بزرگ و ثواب عظيم است .انسان اگر در حوادث تلخ و مصيبت و به هنگام طاعت ، و به وقت معصيت صبر كند ، به اين معنا كه خود را در گردونه ي بندگي قرار دهد و مقاومت كند به فرموده ي قرآن مجيد مستحق صلوات و رحمت خداوند مي شود. مضمون آياتي كه در آنها انبياي الهي امر به صبر شده به سه دسته قابل تقسيم است: دسته اول مربوط به تحمل سختي‌ها و بلاياست؛ دسته دوم در مورد سخت‌كوشي، پايبندي و مقاومت در راه انجام وظيفه است؛ دسته سوم هم ناظر به صبر در برابر گرايش‌ها و فشارهاي نفساني است كه لازمه طبيعي زندگي اين دنيا است و ممكن است انسان را از انجام وظيفه باز دارد.تبيين جايگاه عنصر صبر در رسالت انبياء و اولياء الهي، با تكيه بر روايات و آيات نوراني قرآن براي شناخت بهتر صبر بسيار مفيد مي باشد .به دليل الگوبودن انبياي الهي در زندگي بشر اين تحقيق درنظر دارد كه صبرانبيا در سه قسم گفته شده يعني طاعت-مصيبت و معصيت را از نظر قرآن و روايات تفسيري بررسي كند. پژوهش حاضر از نوع بنيادي و توصيفي، تحليلي، با رويكرد كتابخانه‌اي به روايات تفسيري در خصوص صبر انبياء (عليهم‌السلام) پرداخته است. از مصداق هاي صبر انبيا به اين موارد مي توان اشاره كرد. مطابق آيه 18سوره يوسف صبر حضرت يعقوب در مصيبت دوري فرزند اجر بزرگي دارد و در روايت تفسيري آمده كه صبر ايشان صبر جميل است چون بدون شكايت است .باتوجه به آيات قرآن و روايات تفسيري فهميده مي شود كه از جمله راه هاي رسيدن به موفقيت و عاقبت بخير شدن صبر در موقعيت هاي متعدد مي باشد.