پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در پايان نامه حاضر به بررسي و ارائه راهكارهاي اميدبخشي از ديدگاه آيات و روايات پرداخته‌ايم. مسئله اصلي اين پژوهش ارائه راهكارهاي اعتقادي و رفتاري است. روش گردآوري اطلاعات در اين پژوهش كتابخانه‌اي و روش پردازش آن توصيفي- تحليلي است. منظور از اميد، اميد داشتن است يعني: افكار مثبت، باورهاي مثبت، عواطف مثبت، و گرايش هاي رفتاري كه سازگار با افكار، باورهاو عواطف ياد شده است. ايجاد و تقويت اميدبخشي از سه راه شناختي، عاطفي و رفتاري ميسر است. چرا كه با پرورش افراد سالم و اميدوار مي‌توان به برقراري آرامش و امنيت در جامعه، بيشتر اميدوار بود. در راهكارهاي معرفتي ـ بينشي كه بر شناخت فرد نسبت به جهان و زندگي فردي و اجتماعي تأكيد مي‌شود، فرد با استفاده از شناخت‌ها در پي مقابله با نااميدي‌ها برمي‌آيد و به كمك توانايي‌هاي فكري و ذهني خود با مشكل برخورد مي‌كند و روحيه اميدبخشي را در خود و ديگران ارتقاء مي‌بخشد. بررسي راهكارهاي رفتاري اسلام براي تقويت و افزايش اميد به آينده نشانگر اين است كه جامعه مطلوب و محبوب اسلامي وقتي مي‌تواند تضمين‌گر آرامش، امنيت و همچنين تقويت كننده روحيه اميدواري در همه‌ي انسان ها باشد كه اين اصول رفتاري در نهاد آن به خوبي وارد شده و اجرا گردند.