پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده قاعده فراش از قواعد فقهي است كه در عقد ازدواج و ارث كاربرد دارد. قاعده فراش از حديث نبوي و الولد الفراش و العاهر للحجر گرفته شده است. به موجب اين قاعده فرزند متولد شده از زن با فرض تحقق شروط فراش ملحق به مردي مي شود كه با او زندگي رسمي دارد و زناكار بهره اي از او نخواهد داشت. هدف از اين تحقيق بررسي قاعده فراش و ابزارهاي نوين و حكم تعارض قاعده فراش و آزمايش DNA و بررسي نظر فقها در مورد حجيت وعدم حجيت آزمايش DNA و بررسي مصاديق تلقيح مصنوعي و احكام فقهي تلقيح مصنوعي از منظر فقه اهل بيت عليه السلام است و همچنين بررسي تعارض قاعده فراش با قاعده اولي از نظر فقهي مي باشد. اماره فراش قانوني است و اماره ژنتيك اماره قضائي است. و در صورت تعارض اين دو، اماره قضائي بر اماره قانوني مقدم است. بنابراين آزمايش ژنتيك نمي تواند به خودي خود و به طور مستقل در اثبات نسب مورد مراجعه قرار گيرد و بدون وجود شرايط اماره فراش نمي تواند به آزمايش ژنتيك براي وجود نسب اعتنا كند در صورت وجود اماره فراش، اين اماره فراش است كه نسب را اثبات مي كند نه آزمايش ژنتيك. تلقيح مصنوعي اگر توسط زوج به رحم زوجه صورت گيرد، اشكال شرعي نخواهد داشت. همچنين تلقيح مصنوعي كه از اسپرم بيگانه با تخمك زوجه صورت مي گيرد، بيان شد كه اين عمل في نفسه اشكال ندارد و بايد از لمس و نظر حرام اجتناب شود. اين پژوهش با روش كتابخانه اي و به شيوه توصيفي – تطبيقي به دنبال بررسي قاعده فراش و ابزارهاي نوين است كه نتايج حاصل از اين بحث در چهار فصل، از جمله ماهيت و مستندات قاعده فراش و تعارض بين قاعده فراش و آزمايش DNA و همچنين مصاديق تلقيح مصنوعي و تعارض قاعده اولي با قاعده فراش معين شده است.