پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده يكي از مسائل مهم فقهي كه فقها از آن بحث كرده اند بحث اطعمه و اشربه حلال و حرام است كه اين محرمات و محلات بر اساس مصااح ومفاسدي كه دارند يا ذاتا حلال و يا حرام هستند مثل حليت خوردن گوشت گوسفند و حرمت خوردن گوشت خوك يا به سبب عرضي حلال و يا حرام مي‌شوند مثل مثل حليت خوردن مردار به خاطر اضطرار يا حرمت خوردن غذايي كه در اصل حلال اما از راه درآمد نامشروع به دست آمده است؛ استفاده از خوراكي‌هاي حلال و حرام در تربيت جسمي، روحي و معنوي و اجتماعي انسان نقش بسزايي دارد كه در آيات و روايات متعددي به اين مسئله اشاره شده است، از جمله آثار خوردني‌هاي حرام در بعد تربيت جسمي ايجاد انواع بيماري‌ها و در تربيت روحي و معنوي، قساوت قلب، مفاسد روحي و اخلاقي و در بعد اجتماعي به آثار زيان باري در جامعه مثل جرم و جنايت، فقر، فساد و بي بند و باري و فاصله طبقاتي مي‌توان اشاره كرد. همچنين خوراكي‌هاي حلال نيز در بعد تربيت جسمي باعث سلامتي بدن و تامين نيازهاي ضروري آن و در بعد تربيت روحي و معنوي باعث نورانيت قلب و صفاي باطن، كمك به رشد معنوي انسان و رسيدن به كمال و سعادت، اخلاق نيكو و در بعد تربيت اجتماعي باعث پرورش و تربيت نسل پاك، جلوگيري از مفاسد اجتماعي و... مي‌شود. كليد واژه‌ها: أطعمه، أشربه، فقه، تربيت