پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از شاخصه‌هاي زندگي سالم، دارا بودن سلامت‌ رواني است كه در ميان اصول ديگر از سلامت كه شامل سلامت جسماني، سلامت اجتماعي و سلامت معنوي مي‌باشد، نقش كليدي داشته و در اصل، يكي از پايه‌هاي سلامت فرد را سلامت روان به خود اختصاص داده است. بدون ترديد انسان فاقد سلامت روان، خواه ناخواه تاثير مستقيم و غير مستقيم بر كيفيت زندگي افرادي كه با او در ارتباطند داشته و گاه ممكن است با عملكرد خويش، زندگي ديگران را به چالش كشيده و زمينه ناراحتي، سلب آسايش و آرامش و در نهايت آسيب رواني، جسمي و مادي ديگران را فراهم سازد. بنابراين نياز است كه ميزان تاثير سلامت روان در تحقق مسئوليتهاي فقهي و حقوقي مشخص شود تا مسئوليت اين اشخاص نسبت به اغيار با توجه به ميزان سلامت روان آنان تعيين گردد. از پژوهش پيش رو كه به روش بنيادي و كتابخانه‌اي و با هدف تعيين مسئوليتهاي فقهي و حقوقي با توجه به ميزان سلامت روان افراد تدوين شده است، با توجه به آيات قرآن، احاديث، ماده‌ها و تبصره‌هاي حقوقي روشن مي‌شود كه افراد فاقد سلامت روان مانند مجنون، افراد افسرده شديد مانند اشخاص داراي اختلال شيزوفرني و معتادان به مواد روان گردان در زمان مصرف، به دليل فقدان سلامت روان در برابر آسيب رساندن به سلامت جسمي و مادي و رواني ديگران مسئوليت فقهي و حقوقي ندارند، مبحث دوم كه در اين پژوهش به آن پرداخته شده، بحث مسئوليت افراد داراي اختلال نسبي همچون افراد عصبي، افسرده خفيف، افراد معتاد به غير مواد روان‌گردان و افرادي كه سلامت روان آنان به طور كامل از بين نرفته است مي‌باشد كه مشخص مي‌شود به طور كلي منابع فقهي و حقوقي اين افراد را به صورت مستقل در نظر نداشته و هيچگونه مسئوليتي براي اين افراد در برابر هر نوع آسيب به ديگران تعيين و مطرح ننموده است. واژگان كليدي: سلامت، روان، مسئوليت، فقه، حقوق