پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

جنين يك انسان بالقوه وكوچك‌ترين عضو خانواده بحساب مي‌آيد. او بايد مراحل انعقاد نطفه، علقه، مضغه ودميده شدن روح را گذرانده باشد تا به انسان بالفعل مبدل گردد. فقه اماميه براي انسانهاي بالفعل دو نوع حمايت بيان كرده كه حفظ جان، مال وآبرو را دربرگرفته است. حال اين سوال پيش مي‌آيد كه، فقه اماميه از جنين ( انسان بالقوه)چه نوع حمايت‌هايي كرده است؟ با مطالعه در منابع موجود و با استفاده از روش كتابخانه‌اي به يافته‌هايي رسيده‌ايم كه در فقه اماميه آغاز تكوّن انسان، مرحله نطفه معرفي شده است. در دين مبين اسلام بين انسان و جنين تفاوتي نگذاشته و فقه اماميه در ابواب مختلف فقهي، با بيان حمايت‌ها و احكام جزيي مرتبط با آن، حتي به حمايت از جنيني كه روح در آن دميده نشده( نطفه )پرداخته است. حيات باارزش‌ترين حمايتي است كه خداوند متعال به جنين داده است و حكم اوليه را، حرمت سقط براي جنين در همه مراحل آن قرار داده است و بعد از آن است كه به ديگر حقوق دست مي‌يابد. البته شارع مقدس براي قبل ازحيات، توصيه درانتخاب همسرشايسته وصالح بيان كرده است. فقه اماميه با اين حمايت‌ها، براي جنين جايگاه و احترامي همانند جايگاه و احترام انسان بالفعل قائل شده است ولي برخي از اين حمايت‌ها در مذاهب ديگر براي جنين (چه قبل و چه بعد از ولوج روح)درنظر گرفته نشده است. بطور كلي اين حمايت‌ها‌به دو نوع تقسيم شده است. نوع اول، حمايت معنوي ازجنين‌است و بارزترين‌آن، ‌حمايت‌از حيات، نسب، سلامتي جسمي و روحي، ولايت، داشتن پدرو مادر صالح ذكر شده است. نوع دوم حمايت از جنين، حمايت مالي از او است و بارزترين آن حق نفقه، ارث وصيت بر جنين، وقف و شفعه براو بيان شده است. اين تحقيق به حمايت معنوي و مالي از جنين و احكام مرتبط با آن، پرداخته است.