پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از اقدامات دشمن براي سلطه‌يافتن بر مسلمانان ، اجراي برنامه نفوذ در ميان آنان است. طبق بيان مقام معظم رهبري، نفوذ، دو قسم است؛1. نفوذ موردي زماني كه يك نفر از دشمن در قالب دوست، به هدف خبركشي، خبردهي، تغيير تصميم مسؤول و تصميم‌سازي وارد دستگاه مسؤولي مي‌شود. 2. نفوذجرياني؛ جريان انساني گسترده ولي پنهان از عناصر نفوذگر كه ارتباط وسيعي ميان خود دارند وارد محيط حريف شده و با بهره‌گيري از بسترهاي موجود سعي‌مي‌كنند مسير جامعه را تغييربدهند. عناصر نفوذي با استفاده از ابزار نفوذ همچون قدرت، ثروت، علم، هنر و محبت‌ورزي سعي‌مي‌كنند به‌طور نامحسوس در حوزه‌هاي مختلف جامعه، رخنه‌كنند و به‌تدريج افكار و قلوب مسلمانان را تحت‌تأثير خود قراربدهند، طوري‌كه ارزش‌ها و باورهاي آنها تغيير و تفكر آنها همانند تفكر دشمن و قلوب آنها متمايل به دشمن شود. بحث نفوذ، منحصر در اين زمان نيست. طبق آيات قرآن كريم، مشركان مكه همزمان با علني‌شدن دعوت پيامبر(صلّي‌الله‌عليه‌وآله)، با فعال‌كردن جرياني از نفوذ در بين مردم، به مقابله پرداختند. آنها ابتدا اتاق فكر تشكيل‌دادند، برنامه‌ريزي‌كردند، آن‌گاه با رخنه در ميان حج‌گزاران و ترويج نسبت‌هاي ناروا نسبت به پيامبر(ص)، با رخنه در مردم گردآمده حول پيامبر(ص) و جنجال به هنگام تلاوت آيات و درخواست معجزات عجيب براي ناديده‌گرفتن عظمت اعجاز قرآن، تلاش‌كردند فكر مردم را از باور به حقانيت پيامبر(ص) و قرآن كريم بازدارند. ارسال هدايا به سوي پادشاه حبشه يكي ديگر از اقدامات نفوذي آنان است. پس از تشكيل حكومت اسلامي در مدينه، جريان نفوذ دشمن در قالب نفاق و منافقان، همواره بين مسلمانان فعال‌بود. فعاليت‌هاي منافقان در جنگ‌ها(احد بدر تبوك احزاب)، مصداقي از نفوذجريانيست. برقراري مسجد ضرار به عنوان پايگاه نفوذ، خودداري برخي مجاهدان از جهاد، نفوذي-شدن برخي از مسلمانان، محصول جريان نفوذ منافقان در مدينه است. راهكارهاي مقابله با نفوذ طبق بيان قرآن، يك‌بار نسبت به خود مسلمانان است و يك‌بار در ارتباط آنان با دشمن.