پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده معناشناسي دانش بررسي ومطالعه معاني درزبان هاي انساني است به طوركلي بررسي ارتباط ميان واژه ومعنا رامعناشناسي مي گويند.انسان هادرطول زمان ازآن استفاده مي كردند.معناشناسي روشي نوين درعرصه علوم قرآن وتفسيراست،كه دربردارنده همه علوم انساني است بنابراين هرعلمي كه انسان باآن سروكاردارد به نحوي بامعناشناسي مرتبط است ولازمه آن اين است كه براي اينكه توصيف دقيقي ازيك معنا داشته باشيم اززمان وضع آن تابه امروزراموردمطالعه قراردهيم.درميان روش هاي معناشناسي واژگان قرآن روش ايزوتسومناسب است.معناي يك واژه رابوسيله شرايط واوضاع واحوال وكاربرد هاي آن مشخص مي كند.معنا رابه اساسي درمقابل نسبي تقسيم مي نمايد.معناي درذهن رابه اساسي ودرارتباط باكلمات ديگرنسبي نام مي نهد.درآيات قرآن باتوجه به پيچيدگي زبان،عدم اختصاص به زمان ومكان خاص،سيرتدريجي،موضوعات متنوع وپراكنده،معاني ظاهري وباطني وپيوستگي معاني براي رسيدن به يك معناي جامع لازم است تك واژه، واژه، جمله، سياق وقرائن ومفاهيم درون واژه، روابط ترادف وتضاد راموردبررسي فراردهيم تامعناي كامل بدست آيد.واژه حسنه حالت وصفي است كه هرنعمتي به جسم ياروح انسان برسدمايه خرسندي اومي شود.اين حالت زيبا ونيكوخواه درخلقت ومخلوقات باشدخواه اعمال ورفتار،خواه فطرت وازسوي خداوندباشدموجب رغبت همگان مي گردد.اين واژه 200كاربردمتنوع درآيات قرآن دارد.به صورت مصدر(حُسن)،فعل ثلاثي مجرد(حَسُنَ)،صفت(حَسَن،حسنه،احسن)، ثلاثي مزيد(احسان).ودرروايات به نيكويي واحسان به كاررفته است.داراي مصاديق مختلف ازجمله حُب اهل بيت(ع)،رفاه،نماز،توحيد،عمل صالح،احسان به والدين،مواهب دنيوي واخروي،صدقه،تقوا وغيره مي باشد.داراي هم معنايي همچون خير،برّ،نعم، معروف،صالح وتقابل هايي مانندسيئه،اثم،خطيئه،شرّ،منكر،قبح وفحش است. كليدواژه:حسنه،حُسن،هم معنا،تقابل