پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اصل وجوب حجاب براي زنان از ضروريات دين مبين اسلام است كه ازنظر قرآن كريم، سخن پيامبر (ص) و امامان معصوم (ع) و علماي اسلام امري ثابت شده است. يكي از آيات قرآن كريم كه بر وجوب حجاب براي زنان دلالت دارد، آيه 31 سوره نور است. بر اساس آيه‌ي ۳۱ سوره‌ي نور زنان بايد بدن و موي خود را از نامحرم بپوشانند؛ پوشش و اصل وجوب حجاب در بين علماي سني و شيعه امري پذيرفته شده است اما در مورد حدود پوشش و مواردي كه حفظ حجاب ضروري است، اختلاف‌نظرهايي وجود دارد. مسئله اصلي اين رساله بررسي حدود پوشش نسبت به اشخاص «اإِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ» و حدود پوشش نسبت به اعضاي بدن «إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا» در آيه‌ي ۳۱ نور از ديدگاه مفسرين فريقين است. اين رساله به روش اسنادي مبتني بر آثار مكتوب مفسرين فريقين، با رويكرد توصيفي - تحليلي انجام گرفته است. هدف در اين نوشتار اين است كه مسئله‌ي پوشش بانوان و حدود آن و نگاه و حد آن و همچنين زينت و مراد از آن در آيه‌ي ۳۱ نور به‌صورت تطبيقي و با توجه به ديدگاه‌هاي مفسرين فريقين مورد كنكاش قرار گيرد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه از نگاه اكثر مفسران شيعه و اهل تسنن زنان بايد چشم‌هاي خود را از نگاه ناروا بپوشند، و عورت خود را از نگاه كردن ديگران بپوشانند، زنان مي‌توانند همه بدن خود را به جز عورت در برابر مردان محرم خود نپوشانند، زنان بايد زينت خود را به غير از آن مقداري به‌طور طبيعي (صورت، دست يا پا) پيداست، در برابر مردان نامحرم پنهان سازند.