پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سـخن گفتن يكي از موهبت هاي الهي است كه نقش تعيين كننده‌اي درساختار شخصيتي انسان ها دارد. جامعه بشري و زندگي اجتماعي انسان‌ها، براي ادامه حيات خود به ابزارهايي نيازمند است. يكي از اين نيازها و ابزارهاي حياتي براي زندگي اجتماعي بشر، نعمت گفتار است زيرا سخني كه از دهان كسي صادر مي شود به حقيقت عقل، فطرت، اخلاق، علم و آگاهي او اشاره دارد. از آنجا كه انسان موجودي اجتماعي خلق شده است و ناگزير به برقراري ارتباط با ديگران است و از سوي ديگر در برابر تك تك واژه‌هايي كه بيان مي كند مسئول است دستيبابي به آداب و شرايط ادب گفتاري براي برقراري ارتباط موثر و رسيدن به سعادت در هر دو جهان امري ضروري است. امروزه برخي از افراد جامعه به دليل عدم آگاهي از آداب و شرايط گفتگو در شيوه هاي رفتاري خود مانند انديشيدن پيش ازسخن، سخن گفتن بدون علم وآگاهي، عدم تطابق گفتار با عمل و ارتباط يك‌طرفه در گفتگو... خسارات جبران ناپذيري بر پيكره جامعه وارد مي سازند؛ در فرهنگ آموزه هاي قرآن كريم به خوبي اين ويژگي ها و شيوه ها مانند خدامحوري، حق گويي، رعايت ادب و تواضع و مثبت نگري و..... را براي گفتار مطلوب و اثر بخش بيان داشته است؛ ما را به آداب آن رهنمون ساخته است. تا در زندگي روزمره بيشتر مورد استفاده قرار گيرد و بتواند راهگشايي حل بسياري از مشكلات فردي و اجتماعي گردد. اين نكته همواره بايد مورد توجه همگان باشد كه گفت‌وگو در همه حال بهترين و كاربردي‌ترين راه براي درك و رسيدن به حقيقت و سازندگي اخلاقي و اجتماعي و فرهنگي و... در همه زمينه ها است. محقق دراين پژوهش با روشي توصيفي و تحليلي و شيوه جمع آوري مطالب به صورت فيش برداري ازكتابهاي تفسيري و سايت هاي اينترنتي پرداخته است.