پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مديريت و رهبري از اهم مباني فكري ديني محسوب مي‌شود كه براي اداره جامعه و پاسداري از ارزش‌هاي آن، ضروري است. رهبري و مديريت نقش مهمي در پويايي و بالندگي جامعه ايفا مي‌كند. قرآن كريم نيز كتابي است كه از سوي خداوند براي انسان نازل شده است و بيان كننده تمام اصول براي زندگي و رشد و تعالي انسان در بعد فردي و اجتماعي است. نهج البلاغه نيز به عنوان قرآن صاعد راهنماي بشريت در تمام عرصه‌هاي زندگي است؛ از اين رو اين تحقيق با روش توصيفي تحليلي به بررسي رابطه مديريت و رهبري در قرآن و نهج البلاغه پرداخته است. نتايج حاصل پژوهش نشان مي‌دهد كه بين مديريت و رهبري در قرآن و نهج البلاغه رابطه سلبي و ايجابي وجود دارد. روابط ايجابي در مديريت و رهبري در قرآن و نهج البلاغه در حوزه بينشي عبارتند از ايمان، وحدت، عدالت، آگاهي، عـلم، تخصص و اصل حق-محوري و در حوزه رفتاري و اخلاقي شامل: امانت‌داري، سخت‌كوشي و شدت عمل، محبت و دوستي، روابط سلبي در حوزه بينشي و نگرشي عـبارتند از: عدم عدالت‌محوري، عدم اشتياق به خـدمت و ستـايش بـي‌جاي مسئولين و در حـوزه اخلاقي و رفتاري شامـل: عـجب، عـدم انتـقاد‌پذيري، عدم برخورداري از روابط اجـتماعي، عـدم مسئوليت‌پذيري، اشرافـي‌گرايي و تـجمل‌گرايي، عدم امانت‌داري، عدم داشتن سعه صدر است.