پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

براي رسيدن به جامعة آرماني كه مورد نظر قرآن و نهج البلاغه است، بايد چهار محور را در جامعه مورد بررسي قرار داد. محوراول؛ مسئلة فرهنگ است، كه مهمترين مسئلة پيش روست. با در نظر گرفتن مؤلفه هايي چون آموزش و پرورش و مديريتي جهادي در اين عرصه، ميتوان جامعه را در رسيدن به يك عقلانيتي قوي در جهت تغيير محتواي باطني، كه به سمت كرامت انساني متمايل است قرار داد. پس بايد فرهنگ را توسعه داد و با ايجاد و تقويت زير ساخت هاي مورد نياز آن را به جوامع ديگر نيز تسري داد. از اين منظر بايد از آسيب هايي چون؛ قوم گرايي، جناح گرايي و گذر از قانون و نظم غافل نبود. در محور اقتصادي بايد سعي شود كه اقتصاد در راستاي قوانين اسلامي به رشد مطلوبي برسد كه نيازهاي مردم را رفع كند و همراه با پيشرفت و خودكفايي، مسائلي را مد نظر بگيرند كه حتي در شرايط تهديد نيز اين پيشرفت ادامه داشته باشد. اقتصاد نبايد رياضتي بوده و وابستگي به بيگانگان، خود راه سلطه پذيريست وراهي براي عدم رشد اقتصادي.پس نبايد از نقش دولت و مردم در رشد اقتصادي غافل شد. دولت با مديريتي كه در اين عرصه دارد و بسترهايي را كه براي مردم آماده مي‌كند و مردم نيز با حمايت، از كالاي داخلي و همچنين پا گذاشتن به عرصة توليد محصولات كشاورزي و صنعتي در اين مهم نقش آفريني مي‌كنند. در بعد سياسي با اتكا به مؤلفه هاي معنوي گام‌هاي استواري را در جهت مؤلفه‌هاي مادي بر خواهيم داشت؛ از جمله مشورت با مردم و مشاركت دادن آنها در مسائل سياسي و همچنين با آموزش هايي كه در سطح جامعه برقرار مي‌شود به رشد سياسي جامعه كمك شود و اين را مد نظر داشته باشيم كه خشونت و اجباري نسبت به مردم صورت نپذيرد. افراد غير متخصص به كار گرفته نشده و با كار اطلاعاتي دقيق افراد خائن و سرسپرده به كادر حكومتي وارد نشوند. اما در محورقانون و قضا به نيروهاي قوي و قضات نيرومند در اين عرصه نياز است. چون جايگاه قضاوت جايگاه والايي بوده و دامنه و اعتبار قانون بايد گسترده باشد به نوعي كه سراسر جامعه را در بر بگيرد و هيچ محدوديتي براي اجراي احكام شرعي در جامعه وجود نداشته باشد.