پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هدف پژوهش حاضر شناخت شاخصه‌هاي رشد اخلاقي از منظر آيات و روايات است. رشد اخلاقي فرآيندي است كه افراد از طريق آن به توانايي انطباق رفتار خود با معيارهاي درست و نادرست دست پيدا مي كنند. به عبارتي ديگر، اگر اخلاق را مجموعه اي از بايدها و نبايدها بدانيم كه رفتار انسان را كنترل مي كند، «رشد اخلاقي» فرايندي است كه به سوي پذيرش اين مجموعه قواعد حركت مي‌كند. و فرد رشد يافته كسي است كه لياقت و شايستگي نگهداري و بهره برداري از امكانات و سرمايه‌هاي خود را دارا مي باشد. مسائل اعتقادي و رفتاري همواره يكي از مهمترين و اساسي ترين شاخصه هاي اخلاقي رشد و ارتقاء انسان و در نتيجه عامل فلاح و رستگاري فرد و جامعه بوده است. با بررسي اين موضوع مي‌توان محتواي غني و اطلاعات جاذب معارف اسلامي را به شيوه‌اي نوين دسته‌بندي كرد و در اختيار نسل جوان قرار داد. روشي كه در اين پژوهش به كار گرفته شده است روش توصيفي _ تحليلي مي‌باشد. مدارك و مستندات عمدتاً از آيات و روايات معصومين و نيز اقوال و آراء دانشمندان از كتب و منابع مرتبط انتخاب گرديده است وگردآوري اطلاعات به شيوه فيش برداري از منابع كتابخانه‌اي و استفاده از نرم افزارهاي مختلف و سايت‌هاي اينترنتي است. نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر حاكي از آن است كه شاخصه هاي رشد اخلاقي را در دو حوزه شناختي- بينشي و كنشي- رفتاري قابل بررسي قرار گرفت كه در شاخصه هاي رشد بينشي به مواردي همچون شناخت خداوند، معاد باوري و معرفت نفس (خودشناسي) اشاره گرديد و شاخصه هاي كنش رشد اخلاقي به دو حوزه فردي و اجتماعي اشاره گرديدو در قسمت شاخصه هاي كنش فردي رشد اخلاق به اخلاص، تقوا، محبت، ساده زيستي و ... و در حوزه شاخصه هاي كنش اجتماعي رشد اخلاقي به تزكيه و تعليم و تربيت، امر به معروف و نهي از منكر، امنيت و آرامش اجتماعي، عدالت، وفاي به عهد و ... پرداخته است.