پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

ايذاء يكي از گناهان است كه در فقه اسلامي مطرح شده و مسلمانان را از ارتكاب اين عمل بر حذر داشته است. در فقه اسلامي گناهان زيادي وجود دارد كه در فقه تحت عنوان ايذاء همنوع يا مؤمن مطرح ميگردند و يا به دليل اينكه ايذاء همنوع به حساب ميآيند حرمت دارند؛ بنابراين بر اساس تحقيقات انجام شده ايذاء شامل هر نوع فعلي است كه سبب ناراحتي همنوع را فراهم نمايد كه گاه تعرض به جان، گاه مال و گاه نواميس مؤمنين و همنوعان است. در فقه اسلامي ايذاء داراي مصاديق گفتاري همچون استهزاء، تهمت، غيبت، حسادت، نمامي، افشاي اسرار، مسخره كردن، تحقير و اهانت، بددهني و عيبجويي ميشود و مصاديق مستحدثهاي همچون فضاي مجازي و ماهواره نيز ميتوانند در زمينهسازي وقوع ايذاء مؤثر باشند. از منظر فقه هر نوع رفتاري كه سبب هتك حرمت به همنوع به خصوص مؤمن شود يا همنوع و مؤمن را آزار دهد از مصاديق ايذاء است. از اينرو گاه در بعد رفتاري ايذاء پيامدهاي جسماني دارد كه مواردي همچون شكنجه، ضربوجرح، سرقت و سلاح كشيدن به روي مؤمن را ميتوان نام برد و گاه در بعد رفتاري ايذاء پيامدهاي روحي و رواني دارد كه مواردي همچون سد معبر آلودگي صوتي، عدم رعايت حريم و تحمل وظايف محوله را ميتوان نام برد كه در فقه از مصاديق ايذاء مؤمن به حساب ميآيند. لذا ما در اين پاياننامه با بررسي ديدگاه فقها به اثبات مصاديق ايذاء همنوع پرداختهايم و روش تحقيق در اين پاياننامه توصيفي تحليلي بوده است.