پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

هدف از ارسال رسل، هدايت و تربيت انسان‌ها بوده است. پيامبر اكرم6 همچون ابراهيم خليل‌الله، با پيروي از مكتب و آئين وحداني ايشان، براي درست ‌زيستن انسان‌ها، الگوهاي گفتاري و كرداري زيادي را به منصه ظهور گذاشتند اما؛ در اين تحقيق به بارزترين آنها اشاره شده است. پژوهش حاضر، با عنوان «روش‌هاي تربيتي مشترك حضرت ابراهيم7 و حضرت محمد6 از منظر قرآن و روايات» و با هدف شناسائي، تبيين و استخراج روش‌هاي تربيتي آنان، درصدد آن است كه به اين سؤال پاسخ دهد كه: «روش‌هاي بياني و رفتاري مشترك حضرت ابراهيم7 و حضرت محمد6 در قرآن و سنّت چگونه بوده است» براي رسيدن به اين هدف، از روش تحليلي مبتني بر ابزار كتابخانه‌اي، با استفاده از آيات و روايات و كتب تفسيري، روائي، اخلاقي و سيره استفاده شد. انبياي الهي در دعوت به توحيد و نفي بت‌پرستي به شيوه گفتاري با حكمت، موعظه و مناظره احسن، با ابزار تبشير و تنذير به بيدار كردن فطرت خفته امت عصر خويش پرداختند و نهادينه -كردن آموزههاي ديني را عملاً با حسن خلق، مدارا، ساده زيستي، توجه به طهارت ظاهري و باطني، وفاي به عهد، نماز و حج، به مردم آموختند و آنان را از شرك به خالق هستي نهي كردند و با آگاهي بخشي، امت را به مبارزه با استكبار دعوت كردند. تاسيس حكومت مدني و توسعه اسلام كه موجب وحدت ملي و وفاق اجتماعي و تامين محيطي آرام بر مبناي عدالت اجتماعي است از تلاش‌هاي پيامبر خاتم حضرت محمد6 بوده است و اين انقلاب اسلامي كه پرورش ‌يافته مكتب نبوي بوده، حكومت در اسلام را از مرحله انديشه به عرصه عمل درآورده است و نشان از اين است كه سيره رفتاري و گفتاري حضرت ابراهيم7 و حضرت محمد6 براي جوامع امروزي نيز قابل اجرا بوده و متمايز بودن شخصيت وجوديشان به عنوان انبياء به اين معنا نيست كه انسان‌هاي معمولي، توان و صلاحيت پيروي از سيره ايشان را نداشته باشند.