پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده دعا در مكتب عبوديت و وحدانيت،يكي از نشانه هاي تواضع و فروتني عبد در برابر معبود است و تنها چيزي است كه خدا آن را به انسان تمليك كرده است. زيرا پرهيز از استكبار نفس موجب تغيير در تقدير و عامل رفع و دفع بلايا، جلب منفعت و مغفرت الهي است به همين دليل در آموزه هاي قرآن ، به دعا بسيار اهميت داده شده است دعا بهترين راه و وسيله اي است كه انسان را به كمال مطلوب پيوند مي زندتا با او ايجاد ارتباط كند ، دعاهايي كه از زبان معصومان(ع) و اولياي ممتاز خداوند بيان مي شود به سوي ملكوت صعود مي كند و انسان را به سرچشمه زلال ملكوت و كمالات اعلي مي برد، از آن جهت كه دين حضرت ابراهيم(عليه السلام)، دين توحيدي و به دور از افراط و تفريط و مطابق با فطرت انسان است و خداوند متعال پيوسته پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله و سلم ) را به پيروي از اين آيين امركرده است، لذا در اين رساله به روش توصيفي بعد از بيان تعاريف و اهميت و شرايط و آثار دعا به بررسي آموزه هاي دعاهاي حضرت كه سبب كسب معرفت لازم براي شناخت خداوند و تقويت در زمينه هاي اعتقاد به وحدانيت الله ، نبوت و امامت و معاد مي شود،پرداخته شده است كه حضرت ابراهيم(عليه السلام) با ساده ترين بيان، قوم خود را به توحيد و معاد توجه داده و در ضمن اين آموزه هاي اجتماعي و اخلاقي كه باعث حركت، پويايي ، همبستگي، نظم وبهره مندي از نعمت ، مي شود در دعاهاي حضرت در قرآن كريم ااشاره شده است، آموزه هاي با ارزشي همچون نماز در آموزه هاي حضرت ابراهيم (عليه السلام) از چنان جايگاهي برخوردار است كه هدف از سكونت فرزندان ابراهيم و تجديد بناي كعبه، برپايي آن عنوان شده است و اهميتش تا حدي است كه حضرت ابراهيم در مناجات هاي خود، از خداوند درخواست مي كند او و نسلش را از نمازگذاران قرار دهد و همچنين از برجسته ترين آموزه ها، حج و درخواست حفاظت در مقابل تبري از مشركان و در راس همه اين ها آموزه ي اجتماعي دعا براي ديگران از اهميت ويژه اي برخوردار بوده است. واژگان كليدي: آموزه، آموزه هاي دعا، دعا، حضرت ابراهيم، قرآن كريم