پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده پالايش محتواي مجرمانه در عصر كنوني كه در جمهوري اسلامي ايران از موضوعات مهم و در حال اجرا است علي رغم آنكه به عنوان يك اقدام سلبي سالم سازي فضاي مجازي عنوان شده، لكن، همواره امري چالش برانگيز شده است؛ چرا كه فضاي مجازي همان طور كه باعث پيشرفت سريع افراد است ولي در كنار آن، عامل تهديد هاي اجتماعي، فرهنگي، سياسي، امنيتي گرديده است. سياست كشور ما در صدد است كه پالايش و مسدودسازي را به عنوان سريع ترين راه اعمال محدوديت دسترسي مخاطبان مجازي نسبت به سايت هاي منحرف كننده قراردهد. اين پايان نامه بر آن است كه تحليل فقهي موافقان و مخالفان مسدوسازي سازي و در آخر تقويت نظريه موافقين اعمال مسدودسازي نسبت به سايت هاي انحرافي كه وجوب پالايش است، را تبيين نمايد؛ اگرچه مسدودكردن برخي از سايت ها بر خلاف مقتضاي قاعده لاضرر، مستلزم ضرري چون منفعت نبردن از معارف آن سايت مي گردد ولي مسدود نكردن اين دسته از سايت ها با توجه به دلايلي چون انحراف ديني، اعتقادي، سياسي و فرهنگي بر خلاف ادله قاعده حفظ نظام، حفظ مصلحت، نفي سبيل، حرمت اعانت بر اثم، لزوم دفع ضرر محتمل و... است و در صورت تزاحم بين ادله وجوب مسدودسازي و مسدود نكردن سايت هاي منحرف كننده، آنچه كه زيان كمتري دارد، مورد پذيرش واقع مي گردد.اين نوشتار با مطالعه توصيفي_تحليلي و از طريق جمع آوري منابع از طريق كتابخانه و سايت هاي معتبر صورت گرفته است.