پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سير تحول تروريسم، همگام با جامعه، از ساده به پيچيده در حال تكامل بوده است. هر چند واژهي تروريسم نو ظهور به نظر ميرسد، اما از صدر اسلام تا كنون مصاديق آن با نامهاي گوناگون در ادبيات فقهي يافت ميشود. تروريسم عبارت است از توسل و يا تهديد به خشونت سيستماتيك و غيرمشروع، عليه غيرنظاميان، براي رسيدن به اهداف و خواسته هاي سياسي مبتني بر ايجاد ارعاب و وحشت در مردم. بررسي شباهت ها وتفاوت هاي تروريسم با عناويني چون جهاد ، دفاع مشروع و... نشان دهنده اين است كه ماهيت وساختار تروريسم در اسلام، با اين واژه ها متفاوت است ، چرا كه تروريسم يك جرم مستقل ميباشد. آيات متعددي درمنع وحرمت قتل پنهاني وجود دارد كه هيچگونه ترديدي را دربارهي حرمت تروريسم از ديدگاه اسلام باقي نميگذارد. در فقه به صورت واضح و روشن، عنواني به نام تروريسم نداريم و ارائه عنوان و يا معادلي براي اين اصطلاح از فرهنگ و حقوق جزايي اسلامي نيز در زمرهي دغدغههاي صاحب نظران اسلامي بوده است. با توجه به بررسيهاي متعدد فقها و حقوقدانان، ميتوان عناويني مانند: فتك، ارهاب، غيله، بغي ، محاربه و... را به عنوان مباني فقهي تروريسم قلمداد كرد. هواپيما ربايي، آدم ربايي ، گروگان گيري و بمب گذاري از جمله مصاديق تروريسم بوده كه رويكرد اجراي قانون وحدود مي تواند در پيشگيري ومبارزه با تروريسم مؤثر باشد. كليد واژه ها: تروريسم، مباني فقه شيعي (فتك، محاربه، اغتيال ، بغي و...) ، مبارزه با تروريسم.