پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تجملگرايي به معني ميل و رغبت كردن افراطي به تجمّلات و توجّه به ظواهر زندگي ميباشد و اين گرايش افراطي به تجمّلات و زرق و برق دنيا، پيامدهايي در پي دارد. از نظر اسلام تجملگرايي و قرار دادن اساس زندگي بر محور تجملات، كاري شيطاني و امري ناپسند است كه باعث خروج انسان از حد اعتدال و باز ماندن از توجه به هدف خلقت و مانع رسيدن انسان به كمال ميشود. از اين رو در اين تحقيق با روش توصيفي - تحليلي و استفاده از آيات و روايات معصومين (عليهم السلام)، به عوامل تجمل گرايي در قرآن و روايات پرداخته شد و پس از تبيين عوامل تجمل گرايي، به پيامدهاي فردي همچون غفلت از ياد خدا، محروميت از هدايت الهي، از بين رفتن آرامش و سلامت روان، افول سرمايه، برتري جويي و پيامدهاي اجتماعي همچون ايجاد فاصله طبقاتي، وابستگي اقتصادي به دشمنان پرداخته شد. شناخت هر كدام از اين عوامل و پيامدها نقش بسزاي دربازدارندگي انسان از افتادن در دام تجملات افراطي و نيز تقويت اراده انسان براي پرهيز از آن دارد. چرا كه انسان با شناخت عوامل تجملگرايي ميتواند در جامعه به درستي راه تجمل پرستان را باز شناسد و از آسيبهاي اجتماعي كه ممكن است توسط متجمّل پديد بيايد، خود را دور كند. لذا با طرح پيامدهاي آن از منظر قرآن كريم و روايات راهگشاي دست يابي مسلمانان و جوامع اسلامي به كمالات نفساني و انساني خواهد بود و ميتوان به راهحلهايي براي كاهش جرم و بزهكاري و ... دست يافت.