پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سخن گفتن و ارتباط زباني ، از جمله برترين استعدادها و توانايي هاي خدادادي و اصلي ترين وسيله ارتباط بين انسانها و طبيعي ترين راه بيان و انتقال انديشه و مقاصد اوست.خداوند در قرآن كريم از آن به عنوان يك نعمت بزرگ در كنار تعليم قرآن و آفرينش انسان ياد كرده است كه مانند توانايي هاي ديگر او ، هم مي واند در مسير صحيح و هم در مسير باطل به كار گرفته شود.خداوند متعال درآيات متعدد علاوه برتاكيد برنعمت سخن،به چگونه سخن گفتن نيز پرداخته و چارچوب هاي سخن نيكو را بيان كرده است. روايات فراواني هم وجود دارد كه همگي حاكي از اهميت فوق العاده سخن نيكو و نقش آن در اصلاح اخلاق و تهذيب نفوس انساني است و تلاش علماي اخلاق، در معرفي گناهان زبان نيز اهميت اين موضوع را نشان مي دهد. هدف از انجام اين تحقيق ،تبيين روش قرآن در سخن گفتن با تكيه بر آيات قرآن و ابراز چگونگي بيان و سخن خداوند متعال نسبت به مخاطبان اعم از مسلمان و غير مسلمان مي باشد. اين پايان نامه با رويكرد نظري درصدد تبيين ديدگاه قرآن درباره سخن گفتن بابررسي آيات و مخاطبين آنها، اقوال مفسرين و تكيه بر آراي دانشمندان لغت شناس است. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت كتابخانه اي و تحليل محتواي منابع در دسترس بوده است. اهميت ادب در گفتار، معيارهاي ارزشي گفتار، ويژگي هاي سخن خوب،تعابير قرآن درباره سخن نيكو، شيوه هاي سخن با افراد مختلف،آداب سخن گفتن در قرآن، سكوت و توجه به خاموشي،آفات زبان و ... از مهمترين يافته هاي تحقيق مي باشد.