پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اعجاز قرآن از مباحث مهم علوم قرآني، ادبيات عرب و كلام اسلامي است كه به دلايل معجزه بودن قرآن ميپردازد؛ اعجاز بياني از معروفترين وجوه اعجاز قرآن است. قرآن پژوهان چندين بعد براي اعجاز بياني قرآن بيان كردهاند از جمله: فصاحت، بلاغت، حسن بيان و.... بلاغت از علوم بسيارمهم و از جمله فنون ادبي براي شيوايي و رسايي كلام ميباشد و شاخههاي سهگانهي معاني، بيان و بديع را در بر ميگيرد. قرآن به عنوان كتابي كه هم متن و هم محتوايش از سوي پروردگار نازل شده است از اعلي مراتب آن برخوردار است. هدف از مقالهي حاضر آن است تا به بررسي برخي آرايههاي ادبي از جمله آرايههاي معاني، بيان و بديع در دو سورهي يوسف و رعد بپردازد؛ كه به روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانهاي به آن پرداخته و بيان ميدارد: قرآن كريم و علي الخصوص سورههاي يوسف و رعد سرشار از آرايههاي ادبي(معاني، بيان، بديع) است؛ لذا نگارنده توانسته در حد بضاعت نمونههايي از آرايههاي ادبي موجود در الميزان في تفسير القرآن كه علامه طباطبايي(رحمهاللهعليه) به آنها اشاره كرده و يا به صورت وضوح در كتاب خود آورده را جمعآوري، بررسي و بيان كند. كليد واژهها: قرآن كريم، آرايههاي ادبي، سورههاي يوسف و رعد، تفسير الميزان.