پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

زبان شناسي مطالعه علمي زبان است و معناشناسي به عنوان بخشي از زبان شناسي امروزي، به دنبال كشف معنايي است كه در پس لايه هاي متن ذخيره شده؛ از طرف ديگر براي رسيدن به تفسيري متناسب با مراد خداي حكيم، واژگان قرآني از اهمّيت ويژه اي برخوردارند كه ره يابي به عمق معناي اين واژگان، روشي مطمئن و استوار براي شرح آيات است .پژوهش حاضردر صدد تبيين معناشناسي واژه ي عفو درقرآن مي باشد. بدين منظور لازم است معناشناسي بر اساس سه مرحله (معناشناسي واژگاني، ميدان هاي معناشناسي، مطالعات متني) انجام گيردو نتيجه ي بررسي واژگاني اين واژه در جهان بيني و فرهنگ قومي عرب جاهلي پيش از اسلام بررسي شدو مشخص شد كه اين واژه در دوره ي قبل اسلام بين اعراب كاربرد داشته است و در اشعار جاهلي به چشم ميخورد,كه اكثر لغت شناسان قبل از اسلام عفو را به معناي گذشتن از گناه و ترك كيفر آن و اصل و ريشه آن را به معني محو و نابودي بيان كرده اند درگام بعدي ، ميدان هاي معناشناسي انجام گرفت كه بر اساس آن واژه هاي مترادف عفو كه عبارتند از: صفح، غفران و تجاوزهستندواين واژه ها بدليل معنا ومقصود واحدي كه دارند مي توانند بدون ايجاد تغييرعمده در معناي جمله به جاي يكديگر قرار گيرند و واژه هاي متضاد عفو عبارتند از عذاب، قصاص، انتقام است.در گفتار بعدي واژه هاي فعال ,منفعل وملزومات عفو بررسي شد ودر فصل آخر مطالعات متني عفو بيان شد.