پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم، در بردارنده برنامههاي لازم براي زندگي بشر است. اما درك مفاهيم بلند آيات، براي همه مخاطبان قرآن، ميسر نيست. بنابراين رجوع به تفاسير و شناخت مفاهيم اين كتاب آسماني، امري لازم و ضروري است. گاه مشاهده شده، مفسران در پارهاي از آيات، با يكديگر اختلافاتي دارند كه منجر به پذيرش يا عدم پذيرش يك نظريه تفسيري، ميشود. تفسير «تسنيم» و «الميزان» نيز از اين گونه اختلافات، خالي نيستند و هر چند دو مفسر، روش اجتهادي و قرآن به قرآن را به كار بردهاند، اما افتراقاتي نيز با يكديگر، دارند. در بخش مفردات قرآن دومفسر با دستهاي از معاني مواجه هستند.«معناي افرادي» بدون لحاظ قرائن«معناي استعمالي» با استفاده از قرائن متصل يا پيوسته و «معناي جدي» با استفاده از قرائن متصل و منفصل. دو مفسر در استفاده از هر سه معنا، تفاوتهايي دارند. همچنين افتراقات مباني تفسيري «تسنيم» نسبت به «الميزان» عبارت است از «ارتباط آيات با روايات»، «مباحث فقهي»، «جامع نگري نسبي»، « طرح مباحث علمي» و غيره كه راز آن را مي توان، در ارائه «تسنيم» در حضور فضلا و انديشمندان، جست و جو كرد. دو مفسر از كتب تفسيري، «شيعه» و «سني» كتب، «لغت»، كتب «روايي»، «علمي» و «تاريخي» بهره گرفتهاند. اما مفسر «تسنيم»در هر زمينه، از كتب گوناگون و تعداد بيشتري از، «منابع تفسيري» استفاده كرده است. راز اين مطلب گويي در پاسخگويي به مسائل جديد و نيازهاي جامعه نهفته است. در بخش «برداشت از آيات» ميدانداري علمي مفسر در استنباط از آيات و سخن مفسران، توجه به احتمالها، اشاره به راز برخي آيات و غيره به چشم ميخورد. نگارنده «تسنيم» در برداشت از آيات نيز، دقيقتر و مفصلتر عمل كرده است و راز آن را بايد در شرايط زماني نگارش تسنيم يعني زمان استقرار نظام اسلامي و به روز بودن و نيازسنج بودن «تسنيم» دانست.