پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اسلام ديني است برمبناي فطرت، لذا براي تأمين نيازهاي آدمي بهترين راه، مراجعه به تعاليم مبين اسلام است كه انسان را براي رسيدن به كمال ياري مي نمايد. تربيت يكي از پايه هاي مهم درسعادت انسانها است واسلام براي تربيت، اهميت خاصي قائل شده است كه اين نكته را مي توان از آيات قرآن وروايات به دست آورد. زيرا درقرآن هرجا سخن از ارسال رسولان آمده، تربيت وتعليم وتزكيه را برنامه اصلي آنان معرفي نموده است. تربيت ديني، برگرفته از آموزه هاي ديني است كه هدف آن پرورش انسان دين دار است، به گونه اي كه درهمه ابعاد اعتقادي، عاطفي ورفتاري، به دين ملتزم باشد. با توجه به گستره اسلام، تربيت ديني داراي سه بخش تربيت اعتقادي، اخلافي واحكامي خواهد بود. فقه نيز مجموعه اي از بايدها ونبايدهاي شرعي است كه حكم رفتارهاي اختياري مكلفان را مشخص مي نمايد. فقه در پي منجزيت ومعذريت مكلف وساختن حجيت براي اوست. كاركرد فقه درزمينه تربيت، استنباط دستورالعملهايي است كه براي بهبود وضع تربيت مسلمانان به كار مي رود، تا مكاتب ديگر نتوانند ادعا نمايند كه دين اسلام درزمينه تربيت نقشي ندارد. درفقه اسلامي، احكام همه امور فردي وخانوادگي واجتماعي تبيين شده است ومسئله اي نيست كه حكمي ويژه وثابت نداشته باشد. تربيت اسلامي به سه شاخه فلسفي، اخلاقي وفقهي تقسيم مي شود؛ به عبارت روشن تر، درسه دانش فلسفه تربيتي اسلام، اخلاق تربيتي اسلام وفقه تربيتي اسلام، ميتوان رد پاي تربيت اسلامي را جستجو كرد وبراي كشف، استخراج، سامان دهي ونظام سازي گزاره هاي تربيت اسلامي، بايد به اين سه شاخه علمي مراجعه نمود. درواقع، اين سه شاخه، «نظام تربيتي اسلام » را شكل مي دهد. درواقع مي توان گفت، تربيت اسلامي از چند منبع سرچشمه مي گيرد، عقل، كتاب، حديث، سيره وتاريخ، به اين معنا كه، پرسشهاي تربيت را مي توان به قرآن، حديث، سيره وتاريخ عرضه نمود وبا روش تربيتي يا موضوعي، به پاسخ اين پرسش ها رسيد.