پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مد و مدگرايي به معناي پذيرفتن الگوهاي فرهنگي توسط بخشي از جامعه و در يك دوره زماني كوتاه است، از موضوعات اجتماعي بسيار مهم در قرن حاضر است كه پيامدهاي ناشي از آن بسياري از جوامع را متأثر ساخته است. تمايل به پيروي از الگو، تنوع طلبي و حس زيبايي طلبي كه به صورت فطري در انسان نهادينه شده، از عوامل مدگرايي است. تبليغات وسيع دنياي سرمايه داري نيز از موجبات گسترش مدگرايي است. اسلام به همه نوع مدگرايي مخالف نيست بلكه اگر مدگرايي به معناي آراستگي ظاهري دانسته شود مورد تاكيد آيات و روايات بسياري قرار گرفته است. رعايت حدود پوشش، حدود آراستگي، توجه به مقتضيات زمان و مكان و حفظ اصالت فرهنگي ميتواند معياري را براي مدگرايي ارزشي ارائه نمايد. از طرفي اسراف، تمايل به تجمل گرايي و خودنمايي، رقابت و چشم و هم چشمي، شخصيت زدگي ، تقليد كوركورانه و از خود بيگانگي از جمله معيارهايي است كه در قالب مدگرايي رواج پيدا كرده است و جامعه را به سمت نابودي ميبرد كه اسلام از اين نوع مدگرايي پرهيز ميدهد. اين پايان نامه با رويكرد توصيفي- تحليلي نگاشته شده و در جمع آوري اطلاعات، علاوه بر آيات و روايات به منابع تفسيري و نوشتههاي معاصرين نيز مراجعه شده است.