پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

عقل يكي از موهبت هاي الهي به انسان است كه بدون آن، انسان از انسانيت خارج خواهد شد. عقل عبارت از قوه مدركه اي كه انسان را در دو مسير هدايت مي كند، هم در مسير هست و نيست ها و هم در حسن و قبح ذاتي كه عدالت از آن بوجود مي آيد. عقل داراي حجيت ذاتي است كه به واسطه آن حجيت هر علم ديگري اثبات مي شود و داراي تقسيماتي است كه فلاسفه از جهات مختلف به بررسي آن پرداخته اند. انديشمندان از جمله علامه طباطبايي با تبيين انديشه هاي فطري كه شامل بديهيات نظري و الهامات و احساسات فطري است، عقل را با عقل فعّال در ارتباط مي دانند و براي آن مراتبي با توجه به نقطه شروع و كمالش، در نظر گرفته اند. مطلب اصلي كه بررسي آن مي پردازيم كاربرد عقل در قران از ديدگاه علامه طباطبايي است كه به روش توصيفي و تحليلي و به سبك كتابخانه اي جمع اوري شده است. انقطاع وحي و نبود معصوم در اين زمان به ضرورت استفاده ي بشر از عقل به عنوان يك منبع اصلي در دريافت ظواهر و امور ديني منجر شده است در نتيجه عقل به عنوان قدرتي براي فهم آيات الهي، اثبات كننده ي وحي و تكامل دهنده ي ايمان و اصلاح كننده ي عمل و عامل اصلي جهان بيني مادي و الهي انسان و از ملزومات زندگي بشري است و مهمترين عامل روشنگري جامعه ي انسانيست.