پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده يكي از عناويني كه در علم نحو از آن بحث مي¬شود اسم¬هاي عامل است كه از جملهي آن¬ها مصدر است. مصدر مضاف كه از پُر كاربردترين حالات مصدر است به عنوان شبه فعل در واژه¬ي بعد از خود عمل نموده و آن را بهعنوان معمول خود قرار مي¬دهد. در اين پژهش به بررسي «تأثير عمل مصدر مضاف در فهم آيات قرآن» پرداخته¬ايم. دامنه¬ي تحقيق در اين پژوهش، كتاب¬هاي لغوي، تفسيري¬، صرفي و نحوي است و روش كار به اين صورت است كه با استخراج آياتي از قرآن كه در آن مصدر مضاف به كار رفته است¬ و نحوه¬ي عمل مصدر تأثير قابل توجهي در معناي آيه و برداشت صحيحي از آن دارد، با رويكرد توصيفي ـ تحليلي به بررسي تأثير عمل مصدر مضاف در آيه و بيان آراي مفسران پرداخته¬ شده است¬. روش تحقيق در اين پژوهش ادبي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه¬اي است¬. پس از بيان مفاهيم و كليات مصادر مضاف مورد اتفاق و اختلاف مفسران در نحوه عمل ضمن فصل دوم و سوم بيان شده است. از مهم¬¬ترين نتايجي كه نگارنده ضمن اين پژوهش به آن دست يافته اين است كه آشنايي با قواعد عربي در فهم آيات قرآن تأثيرگذار است و عدم آگاهي از عملكرد مصدر (عمل در فاعل يا مفعول) بهعنوان يك قاعده نحوي و عدم تشخيص صحيح نوع معمول ¬(قاعل يا مفعول بودن) سبب اختلاف در برداشت از معنا و مفهوم آيات مرتبط با آن مي¬شود.