پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده يكي از احكام ضروري بين تمامي مذاهب اسلامي كه بر آن اتفاق دارند، دستور رعايت پوشش بانوان است. در اين تحقيق ديدگاه فقهاي شيعه و اهل تسنن در مورد اصل لزوم حجاب و حدود آن را با توجه به دلايل و اسناد بررسي ميكند. غرض اصلي پژوهشگر در اين تحقيق آن است كه موارد اشتراك و افتراق، بين مذاهب اهل تسنن و شيعه در مورد حدود پوشش زن را بيان كند تا بتوان وحدت بيشتري بين اين دو مذهب برقرار كرد. آن چه در اين پايان نامه محور اصلي پژوهش قرار گرفته است، پس از بيان معناي حجاب و پيشينه¬ي تاريخي حجاب و اثبات اين مطلب كه حجاب از مختصات دين اسلام نيست، بلكه قبل از اسلام در دين يهود، مسيح و زرتشت نيز وجود داشته است. اين است كه تمام مذاهب در اصل وجوب پوشش زن در مقابل نامحرم اتفاق نظر دارند، تنها تفاوتي كه با يكديگر دارند در استثنائات آن مي¬باشد. گروهي وجه وكفين را از اصل وجوب پوشش، گروهي وجه وكفين و قدمين، گروهي تنها وجه را از وجوب پوشش استثنا دانسته¬اند. نتيجه¬اي كه با بررسي آراء فقهاي مذاهب خمسه در زمينه¬ي حدود حجاب به دست آمده است، اين است: در مذهب حنفيه، حدود حجاب براي زن تمام بدن به استثناي وجه وكفين (چه باطن كفين و چه ظاهر آن) و قدمين (چه باطن قدمين و چه ظاهر آن) مي¬باشد. در مذهب شافعيه نيز حدود حجاب زن، تمام بدن او مي¬باشد به استثناي وجه و كفين و باطن قدمين، مذهب مالكيه و جنبليه در زمينه¬ي حدود حجاب زن مسلمان با يكديگر اتفاق نظر دارند و هر دو معتقدند كه زن مسلمان بايد تمام بدن خود را به استثناي وجه وكفين بپوشاند، در مذهب اماميه نيز بر زن مسلمان واجب است كه تمام بدن خود را به استثناي وجه وكفين و قدمين بپوشاند.