پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در دين مبين اسلام براي عباداتي چون نماز شروطي قرار داده شده است كه تحقق نماز وابستهي به وجود آن شرايط بوده است و از نبود آن شرايط نبود مشروط (نماز) لازم مي آيد. يكي از شرايط نماز لباس نماز گزار و مكان نماز گزار مي باشد. لذا از ديد غالب مذاهب پنج گانه اين دو شرايطي هستند كه صحت نمازهاي يوميه متوقف بر تحقق آن ها مي باشد. اماميه از يك سو و مذاهب اربعه ي اهل سنت از سوي ديگر هر يك بهره بردن از مستندات و منابعي كه احكام فقهي را از آن ها استنباط مي كنند مانند آيات قرآن كريم، سنت شريفه، دلايل عقلي و اصول عمليه، قواعد فقهي و ... استخراج كرده اند. در مجموع مذاهب پنج گانه در كليات مباحث مربوط به لباس و مكان نماز گزار با يكديگر اتفاق نظر داشته وليكن در پاره اي از جزئيات با يكديگر اختلافاتي دارند. هدف از نگارش اين پژوهش شناسايي موارد اتفاق و اختلافي ميان فقهاي شيعه و اهل تسنن در شرايط لباس و مكان نماز گزار و بررسي مستندات فقهي آن ها و بيان نظريه ي فقهاي اماميه و اهل سنت است. در نتيجه مذاهب پنج گانه همگي به شرايط صحت نماز كه لباس و مكان نماز گزار جزئي از اين شروط است اعتقاد داشته و ه يك بنابر مستندات و مباني فقهي خود بر آن فتوا داده اند. هر چند در اين مبحث اختلافاتي وجود دارد اما اعتقاد آن ها به اصل اين مباحث كه در شرايط لباس و مكان نماز گزار مانند طهارت، اباحه ي آن ها و .. نشان مي دهد كه اتحاد بين مذاهب اسلامي وجود دارد و اين اتحاد مي تواند در يك جامعه ي اسلامي با تنوع مذاهب اعم از اهل تسنن و شيعه باعث مستحكم شدن بنيان جامعه در برابر بيگانگان مي شود.