پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده: اين پايان نامه به موضوع بررسي تطبيقي ارشاد جاهل از ديدگاه فريقين مي پردازد . با اين هدف كه قاعده ارشاد جاهل به عنوان يك قاعده عام فقهي و وجوب آن در احكام وموضوعات مورد بررسي قرار گيرد .باتوجه به اينكه جهل صفت مذموم و نكوهيده اي است و سبب وقوع مكلف در گناه و معصيت مي شود بنابراين بر هر مكلفي واجب است نهايت تلاش خود را به كار گيرد تا با يادگيري احكام الهي، جهل را از خويش بزدايد. ضرورت نگارش اين پايان نامه بررسي رويكردهاي فقهي ارشاد جاهل ، وجوب ارشاد و عدم آن ، كيفيت اين وجوب، و دلائل قرآني و روايي بر وجوب از منظر فقه شيعه و اهل سنت مي باشد و مستندات فريقين در اين موضوع را به بحث مي گذارد از نظر علماءشيعه و اهل سنت ارشاد جاهل به احكام شرعي واجب است وبراي اثبات آن به آيات و روايات كثيري استناد شده است. وليكن در وجوب ارشاد به موضوعات، بين فقهاي اماميه و اهل سنت اختلاف هست . اكثرعلماي شيعه معتقدند، اقتضاي ادله،وجوب ارشاد در جهل به حكم است ودليلي بر وجوب ارشاد در موضوعات وجود ندارد. اما ارشاد در موضوعات مهمي مانند جان و ناموس، از اين حكم مستثني و ارشاد در آنها واجب است. اما اغلب فقهاي اهل سنت در مورد ارشاد جاهل به موضوعات پرداخته اند.البته فقهاي شيعه و اهل سنت در مباحث مختلف فقهي نظير طهارات و عبادات و معاملات به مساله ارشاد جاهل اشاره نموده اند. كليد واژه ها: ارشاد جاهل، قاعده ي فقهي، حكم شرعي، موضوع حكم شرعي، ارشاد در موضوعات، ارشاد در احكام.