پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : نقّادي و نقد پذيري در جامعه اسلامي از جايگاه ويژه اي برخوردار است . انتقاد صحيح ، موجـب شناخـت نقاط قوّت و ضعـف مي شـود ، و از اين طريق به پيشـرفت و اصـلاح امور مي انجامد . براي اينكه هدف اصلي نقد كه تكامل و اصلاح فرد و جامعه است و مورد تأكيد دين اسلام نيز مي باشد، محقق شود ، لازم است نقد مبتني بر اصول و روش هاي صحيح انجام شود . همچنين نقد و انتقاد ، اهداف متعددي در پي دارد . با بررسي انتقاد هايي كه در قرآن مجيد و روايات صورت گرفته، مي توان برخي از شيوه ها و اهداف در نقد و انتقـاد را استخـراج نمود . واژه هايي مانند ؛ امر به معروف و نهي از منكر و نصيحت از مفاهيم مشابه با انتقاد هستند و هر يك به گونـه اي اهميـت و جايگاه نقد و نقـد پـذيري را بيـان مي كنند . اگر حالات منتقِد هدايت گرانه ، خير خواهانه، بصيرت جويانه و با سه شيوة حكيـمانه و جدال احسـن و موعظه حسـنه باشد انتـقاد را سازنده مي كند . همچنين اگر ناقد علاوه بر انتقاد به عيب مورد نظر ، به بيان راهكار و دليل و ريشه يابي آن عيب بپردازد كلام از نظر كيفي داراي تأثيرگذاري بيشتري خواهد بود .تدوين چنين آثاري ، بي شك مي تواند در تعديل روابط صحيح و تعامل درست انساني مؤثر باشد و آكاهي هاي مورد نياز را در راستاي شناخت دستورات قرآن و اهل بيت عليهم السلام در زمينه شيوه ها و اهداف نقد و انتقاد به مخاطبان القا كند. داده هاي اوليه اين تحقيق كاربردي با روش كتابخانه اي گرد آوري گشته و با بهره وري از روش توصيفي تبييني تدوين گشته است.