پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيدهزبان شناسي، مطالعه ي علمي زبان است، و در يك بخش بندي، به سنتي، تاريخي، تطبيقي و توصيفي تقسيم مي شود. زبان شناسي توصيفي داراي بخش هاي آواشناسي، واج شناسي، دستور و معناشناسي است كه بخش معناشناسي آن، همان معناشناسي مورد نظر اين پژوهش است. معناشناسي به دنبال مطالعه و بررسي شرايط توليد معنا و دريافت آن نزد خواننده است. وخواننده، اثر را به عنوان توليد دستور زباني و گرامري نگاه نمي كند و در نگاهي نو به مطالعه ي فرهنگ واژه و جهان بيني حاكم بر آن مي پردازد. با ارزيابي برخي از مكاتب مهم معناشناسي، مي توان گفت: مكتب بن(=قومي وفرهنگي) با تكيه بر روش ايزتسو، مناسبترين مكتب در معناشناسي آيات قرآن است. از آنجا كه روش ايزتسو روش تدوين شده ايي ندارد اين پژوهش بر اساس مكتب بن و روش ايزتسو و به ياري ديگر مباحث معناشناسي، معناشناسي هوي را در سه گام(1- معناشناسي واژگاني2- ميدان هاي معناشناسي3- مطالعات متني) انجام مي دهد. نتيجه ي بررسي معناشناسي واژگاني هوي (گام نخست) بر پايه ي معناي اساسي و يا مطالعه ي جهان بيني عرب ها در پيش از اسلام، اين است كه هوي به معناي ميل و كشش هلاك كننده و ساقط كننده است و در گام دوم، ميدان هاي معناشناسي هوي در قرآن(واژه ها وعبارت هاي هم معنا و مترادف، واژه ها و عبارت هاي متضاد، واژه ها و عبارت هاي مرتبط از لحاظ فعاليت و انفعال، و واژه هاي ملازم) گستردگي ميدان معناشناسي هوي در قرآن و چگونگي گستردگي آيات در ميدان را بيان مي كند. در گام سوم، مطالعات متني هوي، تعريف هوي، واژه هاي كليدي، كانوني و جهان بيني هوي بر اساس روش معناشناسانه، بود. بر اين اساس، تعريف هوي بر اساس ديدگاه معناشناسانه عبارت است از ميل و خواهش هاي كاذب و منحرف نفساني كه انسان را به سقوط و هلاكت، تكذيب و تقتيل، شرك و كفر و استكبار ورزيدن مي رساند. در جهان بيني هوي در قرآن، مهمترين واژگان باور غيرتوحيدي، استكبارورزي، سقوط و هلاكت است كه اين واژگان از مهم ترين واژگاني است كه جهان بيني فكري و عملي هوي پرست را، به اثبات مي رساند. كليدواژه ها: زبان شناسي، معناشناسي هوي، هوي در قرآن، هوي در جاهليت، ميدان هاي معناشناسي، مطالعات متني.