بررسي مباني استقلال سياسي در فقه اماميه

شناسه محتوا : 29269

1398/01/29

تعداد بازدید : 331

چكيده: در قرآن كريم واژه استقلال به صراحت نيامده ،امّا با بررسي در آيات قرآن كريم واژه استقلال از تعبيرها وموضوعات مانند عدم ركون به ظالمين، نفي ظلم وظلم پذيري ،نفي سبيل كا فران ونپذيرفتن سلطه پذيري كافران،عزت مسلمانان به دست مي آيد. باتوجه به اين كه خداوند متعال امر به تشكيل حكومت الهي واطاعت از آن كرده ونهي از پذيرش واطاعت از حكومت طاغوت كرده است. اين امر دلالت بر استقلال حكومت الهي از حكومت هاي طاغوت دارد. ومبناي فقهاي اماميه براي كسب استقلال سيا سي تشكيل حكومت الهي توسط پيامبران وائمه عليهم السّلام وفقهاي جامع الشرايط است كه فقها از آن به سلطان عادل تعبير كرده اند وفقها از پذيرش حكومت سلطان جائر وظالم - كه در روايات تعبير به طاغوت شده اند -در صورت غير اضطرار نهي كرده وآن را حرام دانستند كه مبناي آنها قاعده عدم ركون به ظالمين است. وبا توجه به اصل قرآني نفي سبيل كافران بر مسلمانان فقهاي اماميه هرگونه سلطۀ سيا سي،نظامي ،اقتصادي وفرهنگي كافران را رد كرده اند وبركسب وحفظ استقلال از طريق تشكيل حكومت اسلامي و حفظ دارالاسلام از طريق دفاع وجهاد با كافران تأكيد دارند. مباني مشترك فقهاي اماميه بر استقلال سياسي (داخلي وخارجي ) عدم ركون به ظالمين ونفي ظلم وظلم پذيري ،قاعده حرمت به كمك رساني در گناه وتجاوز،قاعده تولي وتبرّي ،قاعده نفي سبيل وعدم سلطۀ كافران، حفظ حاكميت وسيادت دارالاسلام ازطريق دفاع وجهاد است . ودر برخي موارد جزيي در اين زمينه ها به خاطر تشخيص مصداق ظلم ومحدوده فعاليت ظالم و مراد از نفي سبيل و عنصر زمان ومكان ،ونقش ولايت فقيه در تشخيص مصلحت براي كسب استقلال اختلاف نظر وجود دارد. روش اين پايان نامه كتا بخا نه اي است.
پدیدآورندگان
  • : سطح3
  • : فقه و اصول
  • : سمنان
  • : سمنان
  • : سمنان - سمنان - مرکز تخصصی عصمتیه - سطح سه